Kagalakang Dulot ng Presensya ng Diyos! (Linggo Sa Ika-3 Linggo ng Adbiyento,Taon B)

"At naparito si Juan na isinugo ng Diyos upang magpatotoo sa mga tao patungkol sa ilaw at upang ang lahat ay sumampalataya dito. Hindi siya ang ilaw subalit naparito siya upang magpatotoo patungkol sa ilaw. Ang mga pinuno ng mga Judio sa Jerusalem ay nagsugo ng ilang paring Judio at Levita upang itanong kay Juan kung sino nga ba siya. Hindi nagkaila si Juan; sa halip ay maliwanag niyang sinabi, Hindi ako ang Cristo. Sino ka kung gayon? tanong nila. Ikaw ba si Elias? Hindi ako si Elias, tugon niya. Ikaw ba ang Propeta? Sumagot siya, Hindi rin. Sino ka kung gayon? Sabihin mo kung sino ka upang may masabi naman kami sa mga nagsugo sa amin. Ano ang masasabi mo tungkol sa iyong sarili? tanong nilang muli. Sumagot si Juan sa pamamagitan ng pangungusap mula sa aklat ni Propeta Isaias, "Ako ang tinig ng isang taong sumisigaw sa ilang, Tuwirin ninyo ang daraanan ng Panginoon." Ang mga nagtanong ay sugo ng mga Pariseo. Muli nilang tinanong si Juan, Bakit ka nagbabautismo, gayong hindi naman pala ikaw ang Cristo, o si Elias, o ang Propeta? Sumagot si Juan, Ako'y nagbabautismo sa tubig, ngunit nasa inyong kalagitnaan ang isang hindi ninyo nakikilala. Darating siyang kasunod ko subalit hindi man lamang ako karapat-dapat na magkalag ng sintas ng kanyang sandalyas. Ang mga ito'y nangyari sa Bethania, sa silangan ng Ilog Jordan na pinagbabautismuhan ni Juan. - Juan 1:6-8; 19-28 (ABMBB)

"Alam mo, may magandang nangyari sa akin, gusto mo ikuwento ko?" Ang pangungusap na ito ay ginamit namin sa aming seminar ng mga Lectors sa pangunguna ng aming Kura Paroko noon. Sapagkat nais niyang ipakita sa amin kung paano namin dapat ipahayag ang aming binabasang pangungusap sa bawat pagbasang aming binabasa sa misa. Ika nga'y ang expression o paraan ng aming pagbasa. May ilan na sinubukan itong basahin, may iba na may kulang sa energy, di raw kumain, may iba na parang malamya na di maramdaman ang pagbasa nito. Ipinaliwanag sa amin sa seminar na iyon, na bilang isang Lector o tagabasa ng Salita ng Diyos, marapat na basahin ito ng may dangal at paggalang. Sapagkat ang ipinapahayag namin ay ang Salita ng Diyos na nadudulot ng pag-asa at galak sa bawat makikinig nito. Sa aking pagninilay ko sa katagang ito at sa ibinahagi sa amin ng aming butihing kura, ay napagtanto ko sa aking sarili, "Anong dulot sa akin ng Salitang binabasa ko?" "Ang bawat salitang ibinabahagi ko ba ay nagdudulot ng galak at lakas sa bawat makikinig nito?" "Naibabahagi ko ba ang salita sa bawat tao, kahit na ito at tila hindi nila batid ang sayang dulot nito, bunga ng pagiging masyadong abala kung paano ba tayo magiging matagumpay at magtamo ng mariwasang buhay sa mundong ito sa gitna ng kahirapan?" Ito'y isang naging hamon sa akin upang mas lalo pang lumalim dito at tanggapin ng may galak, sapagkat ang kanyang salita ay nagdudulot ng kasiyahan at kapayapaan sa ating buhay, kung susundin ito at gayon na rin sa iba na mababahaginan nito.

Ngayong Ikatlong Linggong ito ng Adbiyento, ay tinatawag na Gaudete Sunday o Linggo ng Pagsasaya. Sa lingong ito, ay buong galak na ipinagdiriwang ng simbahan ang kagalakan ng nalalapit na kapaskuhan, di lamang dahil sa galak na dulot ng panahong ito, kundi, ay ang kagalakan ng bayan ng Diyos, dahil ang kaligtasang inaasam nila ay nalalapit na at natupad ito sa kanyang anak, ang ating Panginoong Jesu-Cristo, na siyang tutubos at magliligtas sa kanila. Sa ating Ebanghelyo ngayon, ay matutunghayan natin sa Ebanghelyo ni San Juan ang pangangaral ni San Juan Bautista sa bayang Israel, upang magpatotoo sa liwanag na inaasam ng bayan ng Diyos. Dahil noong panahong iyon, dahil sa labis na pagkakasala ng bayang Israel, ay nabighag sila ng mga ibang bansa na umalipin sa kanila. At sa wari nila'y pinabayaan sila ng Diyos at sila'y itinakwil niya. Kung kaya, sa pamamagitan ng mga propeta, ay inaliw sila ng Diyos sa pamamagitan ng pangakong tagapagligtas na tutubos sa kanila at muling maghahari ang kapayapaan sa bayang Israel. Ito ang papel na ginapanan ni San Juan Bautista na ihanda ang Bayang Israel sa pagdating kanyang manunubos sa pamamagitan ng pagsisi at pagbabalik loob. Tinanong siya ng mga Saserdote at mga Levita kung siya ba ang pangakong tagapagligtas o mesiyas. Mariing sinagot ni San Juan na siya lamang ay tagapagpatotoo ng inaantay na mesiyas ng bayang Israel. Malinaw na ipinapakita niya sa kanyang pangangaral na sa pagdating ng manunubos, ay nararapat laang na ihanda nila ang kanlang sarili sa kanyang pagdating,upang sa gayon ay madali nilang matanggap ang galak at pag-asa ng dulot ng manunubos sa kanilang lahat. Ang pangangaral na ito ni San Juan tungkol sa manunubos na kanyang pinatotohanan ay masasalamin natin sa Unang Pagbasa kay Propeta Isaias na nagpapakita ng gampanin ng ipinangakong tagapagligtas sa pamamagitan ng kanyang pangangaral na siyang magpapalaya sa mga bilanggo at maging tagahilom ng sugatang puso dulot  ng kasalanan, magbigay kagalakan sa mga aba. Ang hulang ito ng propeta ay natupad sa ating Panginoong Jesu-Cristo sa pamamagitan ng kanyang mga gawa at pangangaral. Sa kanyang pangangaral at paglilingkod, ay mahahayag sa bayang ito ang kahanga-hangang gawa ng Diyos sa pamamagitan niya, at magpupuri at luluwalhatiin ang Diyos na nagligtas sa kanila. Ang kaligtasang ito ay masasalamin sa awit ng Mahal na Birheng Maria sa ating Salmong Tugunan, na nagagalak siya sa pagliligtas ng Diyos sa kanila, sa pamamagitan ng pagkakatawang-tao ni Jesus, ay magkakaroon ng katarungan sa bayang Israel at nagpapakitang di sila nilimot ng Diyos sa kanilang kadustaan,at ang sa kanila'y umapi ay magagapi,dahilsapagdating ng manunubos. Sa Ikalawang Pagbasa, ipinapayo ni San Pablo sa mga kristiyanong nasa Filipos na magalak sila sa kanilang buhay, palaging manalangin, gawin ang mabuti, at umiwas sa masama. Sapagkat ang ganitong gawain ay pagpapakita ng ating paghahanda sa kanyang pagliligtas sa atin, ang pagtatamo ng buhay na walang hanggan. Kung kaya ipinapayo sa huli ni San Pablo na panatilihin natin ang pagiging malinis sa lahat ng pagkakataon, upang maratnan niya tayong karapat-dapat. 

Nawa'y maging hamon ang Linggong ito ng Adbiyento sa ating lahat na lubos na nananabik sa pagdating ng ating tagapagligtas. Ang kagalakang ito na ating ipinagdiriwang sa panahong ito ay maging daan upang ang bawat isa sa atin ay maging tulad ni San Juan Bautista na handang magbahagi ng galak at pag-asa sa bawat taong makakasalamuha natin, na magdudulot ng galaka at pag-asa sa mga pusong namimighati, namamanglaw dahil sa mga pagsubok at mga pangyayari sa ating kapaligiran. Nawa kapatid, ay buong galak nating sambitin ang tanong na iniwan sa amin ng aming butihing kura sa lahat ng tao, "Alam mo, may magandang nangyari sa akin, gusto mo ikuwento ko?"

Panalangin Ang Tanging Sandigan At Lakas! (Martes Sa Ika-23 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

Nang panahong iyon, umakyat si Jesus sa isang bundok at magdamag siyang nanalangin sa Diyos. Kinaumagahan, tinawag niya ang kanyang mga alagad, pumili siya sa kanila ng labindalawa, at sila'y tinawag niyang mga apostol. Sila ay sina Simon, na pinangalanan niyang Pedro, si Andres na kapatid nito, sina Santiago, Juan, Felipe, Bartolome, Mateo, Tomas, Santiagong anak ni Alfeo, si Simon na Makabayan, si Judas na anak ni Santiago, at si Judas Iscariote na naging taksil. Pagbaba ni Jesus kasama ang mga apostol, nadatnan nila sa isang patag na lugar ang marami sa kanyang mga alagad, kasama ang napakaraming taong buhat sa Judea, Jerusalem, at mga bayan sa baybaying-dagat ng Tiro at Sidon. Pumaroon sila upang makinig, at mapagaling sa kanilang mga karamdaman. Pinagaling nga sila ni Jesus, pati na rin ang mga pinapahirapan ng masasamang espiritu. Sinisikap ng lahat ng maysakit na makahawak man lamang sa kanya, sapagkat may kapangyarihan siyang nagpapagaling ng lahat ng karamdaman. - Lucas 6:12-19 (ABMBB) 

"Ang isang tao na hindi na marunong manalangin ay katulad siya ng isang cellphone na madaling malowbat, manghina hangang sa maubos ang lakas nito at di na magagamit pa." Ito ang isang halimbawang napakinggan ko sa isang pari sa kanyang misang dinaluhan ko sa isang parokya sa Maynila tungkol sa panalangin. Habang pinagninilay-nilayan ko ito, naisip ko na madalas ay abala tayo sa ating mga gawain sa buhay. Minsan pa nga ay masyado nating sinasagad ang ating mga katawan at oras, para lamang matapos ang ating mga gawain sa bawat araw. Sa sobrang pagiging abala natin sa buhay, madalas ay nakakaligtaan na natin ang manalangin. Dahil na rin sa madalas naiisip natin kung paano natin matatapos ang ating mga gawain sa araw-araw. Subalit, dahil na rin sa pagigigng abala natin sa buhay, ay dumarating ang pagkakataong tayo ay nauubusan ng lakas o ang madalas na tinatawag dito sa ingles ay "Burn-Out". Dahil na rin ito sa sobrang pagod, walang pahinga sa ating mga gawain. Madalas, kapag burn-out na tayo, ay nagiging mainitin ang ulo natin, hindi makapag-isip ng maayos dahil sa tensyon ng ating mga ginagawa at kapag nabibigo tayo sa ating mga gawain, ay madali tayong mawalan ng pag-asa. Kapag tayo ay nasadlak na sa kabiguan, ay doon lamang tayo nagiging madasalin, doon lang tayo nakakapagdasal. Dahil sa habag ng Diyos, ay nagiging maayos ang lahat, lahat ng problema ay nabibigyang kasagutan, at unti-unting gumagaan ang ating mga pasan. Doon lamang sa pagkakataong iyon napagtatanto natin na mahalaga ang manalangin upang mas lalo pang maging maayos ang bawat hakbang na isasagawa natin na hindi mapipinsala ang ating pakikitungo sa kapwa at sa sarili. 

Makikita natin sa ating Mabuting Balita sa araw na ito si Jesus na umahon sa bundok upang manalangin. Naging kaugalian na ng ating Panginoon na manalangin sa isang ilang na pook, siya lamang mag-isa upang makipag-usap sa Diyos. Bagaman si Jesus ay anak ng Diyos, Diyos na nagkatawang tao, ay bakit pa niya kailangang manalangin? Bagama siya ay nagkatawang tao, ay ipinakita niya sa atin ang dalawang bagay: Una ay ang pagkakaroon ng ugnayan sa Diyos na ating ama, na siyang magbibigay lakas sa atin at gagabay sa atin upang maging maayos ang lahat ng ating gagawin sa bawat araw. Ito rin ay tanda ng ating pagtitiwala sa kanya na ang lahat ng ating gagawin ay magiging matagumpay at maayos, kahit anong pagsubok na kaharapin natin. Pangalawa, nais ipakita sa atin ni Jesus na ang panalangin ay isang paraan upang tumigil sumandali, makapagpahinga sa presensya ng Diyos. Sa pamamagitan ng panalangin, ay nailalabas natin sa kanya ang ating sama ng loob, alalahanin at hinaing sa kanya. Sa pagkakataon ring iyon, ay binibigyan tayo ng pagkakataong makapag-isip kung ang ating mga ginagawa ay may mabuting maidudulot sa atin at sa ating kapwa. Dahil sa panalanging ito, ay nakita natin na naging lakas ito ni Jesus upang maipagpatuloy nya ang kanyang misyon na ipinagkatiwala sa kanya ng Ama. Katulad ng kanyang pagpili sa kanyang 12 apostol na magpapatuloy ng kanyang misyon. Bagaman may mga kahinaan, ay pinili sila ni Jesus, dahil sa nalalaman niyang buhos ang kanilang pagmamahal sa kanya at sa Ama, sa kabila ng kanilang kahinaan. Matapos nito, ay nakapagpatuloy siya na gawin ang misyon sa kanyang ipangaral ang Mabuting Balita sa lahat, magpagaling ng mga maysakit at magpalayas ng mga demonyo. 

Nawa'y sikapin nating palaging manalangin araw-araw sa ating Panginoon. Sapagkat sa pamamagitan ng panalangin, ay nakakakuha tayo ng lakas na harapin ang bawat hamon ng buhay at nakakatulong upang maitutumpak natin ang bawat gawain na nakaatang sa ating mga balikat. 

Tingnan Ng May Malasakit (Lunes Sa Ika-23 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

Isang Araw ng Pamamahinga rin noon nang pumasok si Jesus sa sinagoga at nagturo. Doon ay may isang lalaking paralisado ang kanang kamay. Sa hangad ng mga tagapagturo ng Kautusan at Pariseo na magkaroon ng maipaparatang kay Jesus, binantayan nila si Jesus upang tingnan kung siya'y magpapagaling ng maysakit sa Araw ng Pamamahinga. Subalit alam ni Jesus ang kanilang iniisip kaya't sinabi niya sa lalaking paralisado ang kamay, "Halika rito sa unahan." Lumapit ang lalaki at tumayo nga roon. Pagkatapos, sinabi ni Jesus sa mga tagapagturo ng Kautusan at Pariseo, "Tatanungin ko kayo. Alin ba ang naaayon sa Kautusan, ang gumawa ng mabuti o ang gumawa ng masama sa Araw ng Pamamahinga? Ang magligtas ng buhay o ang pumatay?" Tiningnan niyang isa-isa ang mga taong nakapaligid at pagkatapos ay sinabi sa lalaki, "Iunat mo ang iyong kamay!" Iniunat nga ng lalaki ang kanyang kamay at ito'y gumaling. Nagngitngit naman sa galit ang mga tagapagturo ng Kautusan at mga Pariseo, at pinag-usapan nila kung ano ang dapat nilang gawin kay Jesus. - Lucas 6:6-11 (ABMBB)

"Makuha ka sa Tingin!" Ito ang isa sa malimit na expression nating mga Pilipino kapag may mga pagkakataong sa halip na sabihin ang ating mga nais sabihin sa ating kapwa, lalo na kung ito ay nakakasama, ay idinadaan na lang natin ito sa ating expression kung paano tayo tumingin sa kapwa. Sa halip na masaktan o magsimula ng anumang sigalot, ay idinadaan na lang ito sa kung papaano natin tingnan sila sa pamamagitan ng ating mga mata. Ang Halimbawa nito ay ang pag-irap, kapag galit, ang di pagsulyap ng tingin sa isang tao ay pagpapakita ng pagiging ilang o may itinatago sa isang tao. Kapag nakatingin ka sa taong nagsasalita, ibig sabihin, interesado ka sa sinasabi sa iyo ng nagsasalita, at kapg di interesado, ay kung saan saan na tumingin, at naghihintay na lang na matapos ang sinasabi ng nagsasalita. Ilan lamang ito sa mga expression ng ating mata sa twing tayo ay nakikisalamuha sa ating kapwa. Naalala ko tuloy ang biro sa akin ng kaibigan ng tatay ko na na kahit di ako magsalita, ay halata na raw kung ano reaction ko sa mga nangyayari sa paligid ko at sa kanilang ikinukuwento. Dahil dito, napatunayan ko na kahit sa tingin, ay kaya nating ipakita sa kanila ang ating saloobin at ang bawat reaksyon natin ukol dito.

Makikita rin natin sa ating Ebanghelyo ngayong araw na ito ang isang tagpo ng pagpapagaling ng Ating Panginoong Jesus sa isang lalaking paralisado ang kamay. Nang makita ito ng mga Pariseo, ay kanilang binatayan siya. Dahil na nahalata ito ng Panginoon, ay kanyang tinanong sila kung ano ang mas mahalaga, ang gumawa ng mabuti o masama sa araw ng pamamahinga? Pagkatapos, tiningnan nya ang lahat ng nasa loob ng Sinagoga at pinagaling ang lalaki. Nagngitngit ang Pariseo dahil sa pangyayaring ito. Ipinapakita nya sa atin na sa halip na tinging masama, ay nararapat lang na may pagkahabag at pagmamalasakit ang siyang ipakita natin sa ating kapwa. Sapagkat tayo ay inaasahan ng Diyos na magpakita ng habag at kalinga sa bawat isa, tanda ng ating pagmamahal sa Diyos sa pamamagitan ng ating pagpapakita ng pagkalinga sa lahat ng tao.

Nawa'y makita natin at ating ipakita ang ating pagmamalasakit sa iba kagaya ng ipinakita sa atin ng ating Panginoon sa Ebanghelyong ito. Sa pamamagitan ng ganitong ugali, ay naipapakita natin sa lahat ang pagmamalasakit ng Diyos sa pamamagitan natin na nagsasabuhay ng kanyang Mabuting Balita. 

Kapwa Ko, Pananagutan Ko! (Linggo sa Ika-23 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon A)

"Kung magkasala sa iyo ang kapatid mo, puntahan mo siya at kausapin nang sarilinan tungkol sa kanyang kamalian. Kapag nakinig siya sa iyo, naibalik mo sa dati ang pagsasamahan ninyong magkapatid. Ngunit kung ayaw niyang makinig sa iyo, magsama ka pa ng isa o dalawang tao upang ang lahat ng pinag-usapan ninyo ay mapatunayan ng dalawa o tatlong saksi. Kung ayaw niyang makinig sa kanila, sabihin mo sa iglesya ang nangyari. At kung ayaw pa rin niyang makinig sa iglesya, ituring mo siyang parang Hentil o isang maniningil ng buwis." "Tandaan ninyo: anumang ipagbawal ninyo dito sa lupa ay ipagbabawal sa langit, at ang pahintulutan ninyo dito sa lupa ay pahihintulutan sa langit. "Tandaan din ninyo: kung ang dalawa sa inyo ay nagkaisa dito sa lupa sa paghingi ng anuman sa pananalangin, ito'y ipagkakaloob sa inyo ng aking Ama na nasa langit. Sapagkat saanman may dalawa o tatlong nagkakatipon sa pangalan ko, naroon akong kasama nila." - Mateo 18:15-20 (ABMBB)

Isang kilalang awitin na ating kinakanta kadalasan twing recessional o katapusang awitin sa misa twing kwaresma ay ang "Pananagutan". Ang awiting ito ay nagpapakilala sa atin lahat tayo ay di nabubuhay para sa sarili lamang, kundi, sa bawat sandali, kailangan natin ang ating kapwa, upang mas lalo pa nating makilala ang ating sarili, maging magaan ang bawat gawain natin sa bawat araw. Hindi maitatanggi ng bawat tao na kailangan nila ang kalinga ng kapwa upang mas lalo pang maging magaan nilang harapin ang bawat hamon na hinaharap nila sa buhay. Pinatotohanan ito ng Mangangaral o ni Qoheleth, ang sumulat ng aklat ng Ecclesiastes o Mangangaral, "Ang dalawa ay mabuti kaysa isa; mas marami ang bunga ng gagawin nila. Kapag nabuwal ang isa, maitatayo siya ng kanyang kasama. Kawawa ang nag-iisa pagkat walang tutulong sa kanya kapag siya ay nabuwal." (Mangangaral o Ecclesiastes 4:9-10 (MBB)).
Maging si Apostol San Pablo ay sumasang-ayon din na walang sinuman ang nabubuhay at namamatay sa sarili, kundi mabuhay man o mamatay, ay sa Panginoon tayo, kung kaya, nararapat lamang na iwaksi ang pagkakaalit sa bawat kapatid, dahil ang lahat ng ito ay ipagsusulit natin sa Diyos pagdating ng araw (Roma 14:12). Kung kaya ang bawat isa, anuman ang kinalalagyan ng bawat isa, ay ating kapatid o kapwa, nararapat pakitunguhan ng maayos, matuwid, upang  sa gayo'y maging mabunga ang pagsasama ng bawat isa.

Ang isang halimbawa ng pakikitungo sa kapwa ay ang pagtutuwid sa kamalian ng kapwa at ang pagtataglay ng isang diwa harap ng Diyos. Gaya ng ating mababasa sa Ebanghelyo ngayong linggong ito. Subalit, upang maging mabisa ang unang pamamaraang itinuturo sa atin ni Jesus, ay kapag nasumpungan mo ang kapatid mo na nagkakasala, hindi lang kapatid sa pamilya, kundi sa bawat mananampalataya at katulad rin nating nilalang ng Diyos ay kausapin ng sarilinan, hindi ang ihayag o ikuwento sa iba ang nagawang pagkakasala. Subalit, dapat nangingibabaw dapat ang tunay na layunin na ituwid ang pagkakamali, hindi ang pairalin ang pansariling kapakanan o ang magmapuri sa sarili. Kung hindi makinig, ay magsama ng mga saksi, hindi basta saksi, kundi mga saksing nakakaalam ng ng pagkakasala ng nagkasala at nagtataglay rin ng parehong layunin at diwa na maituwid ang nagkasala, upang hikayating magbago. Kung hindi, ay ipahayag nya sa Simbahan ang sitwasyong kinalalagyan nila, upang sa gayon, ay mapayuhan sila kung ano ang nararapat at maging patas ang bawat pagtutuwid ayon sa turo at kalooban ng Diyos. Kung hindi makinig, ay ituring na siyang hentil o publikano, ibig sabihin, ay dito na natatapos ang pananagutan ng isang tao kapag matapos ginawa ang lahat, ay di pa rin nakinig. Ito'y pagpapakita na natatapos lamang ang pananagutan ng isang tao sa kapwa nya kung matapos gawin ang lahat, mapabuti siya ay hindi pa rin nakinig, ang mismong pinagsasabihan ay bahala na siyang magpasya sa sarili nyang kagustuhan, kung magbabago ba siya o hindi. Ang pagpapahintulot at pagbabawal sa lupa ay nagpapakita ng kung anuman ang ginawa natin sa lupa, ay siya ring igagawad natin sa langit. Mabuti man o masama. Sapagkat ang ating pananagutan sa ating kapwa ay ipagsusulit natin ito sa Diyos, dahil sila ay kapatid natin na nilalang ng Diyos, at nararapat ding pakitunguhan ng maayos katulad ng inaasahan natin sa ating kapwa. Sa wakas, ay ipinahayag ng ating Panginoon na sa twing tayo'y nagkakaisa, nagtataglay ng parehong diwa sa paningin ng Panginoon, anuman ang hingin, ay ipagkakaloob ng Diyos. Sapagkat ang presensya ng Diyos ay nananahan sa kanila at nakikita ang Diyos sa kanilang buhay. At dahil sa ganitong pagtataglay ng kapaerhong diwa, ay nagugustuhan ng Diyos ito, dahil ang tanging hangad nila ay ang makapagbigay lugod ang bawat isa at maparangalan ang Diyos na kanilang kinkilala. Kung kaya may pangako siya sa kanila na sa tuwing may nagkakatipon kahit dalawa o tatlo na nagkakasundo sa  harapan niya, ay laging kasama nila siya. Isang pangako na inilalaan nya sa mga taong nagtataglay ng pagkakaisa, nagpapahalaga sa bawat isa at patuloy na ang nilalayon ay parangalan ang Diyos at kapwa.

Ang ganitong pagtataglay ng pagpapahalaga sa ating pananagutan sa kapwa ay makikita natin sa Unang Pagbasa. Ipinapahayag sa atin ni Propeta Ezekiel na anuman ang tagubiling tinanggap natin sa Panginoon ay ihayag natin sa bawat tao, lalo na sa mga taong namumuhay sa kasalanan. Kapag ito ay hindi naipahayag ng tumanggap nito, ay makakatangap siya ng kaparusahan, dahil sa hindi natin pagkilos para mailigtas ang kapwa. Dahil tayo ay may pananagutang ipakilala ang Diyos sa lahat, at tungkuling akayin ang kapwa patungo sa Diyos upang maligtas at huwag mapahamak. Kung sakaling di makinig at mamatay, ay wala nang pananagutan ang nagpahayag. Dahil matapos niyang ipahayag ito, at di naman nakinig, at ginawa ang lahat upang maligtas ang makasalanan, ay doon na natatapos ang kanyang pananagutan, walang pagkakasalang naganap. Sa Salmong Tugunan naman ay nag-aanyaya ang Salmista na sumamba at kilalanin ang Diyos na lumalang sa atin, ang Diyos na nagliligtas at kanlungan natin sa panahon ng pagsubok. Gayun din na sa panahong marinig nila ang tinig ng Diyos, ay wag nang pagmatigasin ang kanilang puso, wag magbingi-bingihan. Sapagkat, itinulad nya ang nangyari sa bayang Israel noon na dahil sa pagsuway sa mga utos ng Diyos na dapat nilang sundin. Ito rin ay isang babala na sa twing tayo ay di sumusunod, kapahamakan ang dulot nito. Sa Ikawalang Pagbasa, ay pinapayuhan ni Apostol San Pablo ang mga Kristiyano sa mga Taga Roma na dapat ay walang maging sagutin ang sinuman, walang naidudulot na pagkakasala sa sinuman, kundi tanging pag-ibig lang ang kanilang sagutin sa bawat isa. Sapagkat ang sampung utos na kanilang natutunan at ang ilang batas ni Moises, ay nalalagom sa iisang utos lang: "Ang Ibigin ang Iyong Kapwa, gaya ng iyong pag-ibig sa Sarili" (Roma 13:9b (MBB)). Ang pagsunod sa batas ay pagpapakita ng ating pag-ibig sa Diyos at kapwa. Samakatuwid, sa twing tayo'y sumusunod sa utos ng Diyos, ipinapakita natin ang pagmamahal sa kanya, at ang pagmamahal na ito ay nakikita sa pamamagitan ng pagpapahalaga natin sa kapwa, gaya ng ipinakitang pagpapahalaga ng Diyos sa ating personal na buhay.

Nawa'y palagi nating makita sa ating buhay ang tunay na pagsunod sa Diyos sa pamamagitan ng ating pagpapahalaga sa kapwa. Upang sa gayo'y madama nila ang pagkalinga ng Diyos sa pamamagitan nating nakakalasap ng kabutihan ng ating Diyos.

Unahin ang Kapwa (Sabado Sa Ika-22 Linggo Sa karaniwang Panahon, Taon I)

Isang Araw ng Pamamahinga, ay nagdaraan sina Jesus sa isang triguhan. Ang kanyang mga alagad ay pumitas ng mga uhay ng trigo at kanila itong kinain matapos kuskusin sa kanilang mga kamay. "Bakit kayo gumagawa ng bawal sa Kautusan sa Araw ng Pamamahinga?" tanong ng ilang Pariseo. Sinagot sila ni Jesus, "Hindi ba ninyo nabasa ang ginawa ni David nang minsang magutom sila ng kanyang mga kasama? Di ba't pumasok siya sa bahay ng Diyos at kumain ng tinapay na handog, na tanging mga pari lamang ang may karapatang kumain? Binigyan pa niya ang kanyang mga kasama." At sinabi pa ni Jesus, "Ang Anak ng Tao ay siyang Panginoon ng Araw ng Pamamahinga." Lucas 6: 1-5 (ABMBB)

"Kapag kapakanan na ng isang tao ang nakataya, ang batas ay nababalewala." Ito ang isa sa di malilimutan kong pahayag ng isang pari sa amin minsang nagkakwentuhan kami nung matapos siyang magmisa at magcommentator ako sa isang misa sa aming chapel. Nabanggit nya roon ang isang sitwasyon sa isang parokyang pinanggalingan nya na nung nagkaroon ng girian sa grupo ng mga collectors ang usherrettes, at marami sa kanila ang di na naglingkod, dahil dito, ay pati ang ibang servers tulad ng ibang sakristan, mga lectors at lay ministers ang nangolekta sa mga tao, dahil sa pangyayaring iyon. Bagaman sa batas ng simbahan, ay hindi dapat gumanap ng sabay ng tungkuling tinanggap sa simbahan kung parehong schedule ng misa ito nagaganap. Subalit, dala na rin ng pangangailangan ng simbahan, ay napilitan na tumulong ang ilang kasapi upang mapunuan ang kakulangang ito.

Matutunghayan natin sa ating Ebanghelyo ngayong araw na ito ang isang tagpo na si Jesus at ang kanyang mga alagad ay kumain sa  may triguhan  ng Araw ng Pamamahinga o Sabbath. Dahil sa gumawa sila, ay pinuna sila ng mga Pariseo na mahigpit na tagasunod sa batas ni Moises. Dahil dito, sinagot sila ng Ating Panginoon sa pamamagitan ng isang pangyayari sa panahon ng kanyang ninuno na si Haring David na nung matapos siyang tumakas at magtago kay Haring Saul, kasama ng ilang kalalakihan, ay nakituloy sa isang saserdote at humingi ng tinapay para sa kanila. Bagaman ang tinapay na iyon at para lamang sa mga saserdote, dala ng malasakit, ay ibinigay ng saserdoteng si Abimelech kay David upang kanin (1 Samuel 21:1-6). Ang tagpong ito ay nagtuturo sa ating lahat na bagaman may mga batas na dapat sundin at pairalin upang maisagawa ang kaayusan at pagkakapantay-pantay ng lahat, ay dapat na isaalang-alang rin ng bawat isa ang kapakanan ng bawat tao, dahil kung ang batas ay paiiralin, ay para lamang tayong isang robot na sumusunod, pero di nababatid ang tunay na diwa nito. At ang malala, ito ay magiging daan ng pagmamataas at pagiging mapanghusga sa kapwa.

Nawa'y sa twing paiiralin natin ang mga prinsipyong dapat sundin, ay sabay na isaalang-alang natin ang kapakanan ng bawat isa. Upang sa gayo'y maisakatuparan ang tunay na pagkakapantay-pantay ng dangal ng bawat taong kalarawan rin ng Diyos.

Pagtugon Ng May Pananampalataya At Pagtitiwala (Huwebes sa Ika-22 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

Minsan, habang nakatayo si Jesus sa tabi ng Lawa ng Genesaret, nag-uunahan ang napakaraming tao sa paglapit sa kanya upang makinig ng salita ng Diyos. May nakita siyang dalawang bangka sa tabi ng lawa; wala sa mga bangka ang mga mangingisda kundi nasa lawa at naglilinis ng kanilang mga lambat. Sumakay siya sa isa sa mga bangka at hiniling kay Simon, na may-ari ng bangka, na ilayo ito nang kaunti. Naupo siya sa bangka at nangaral sa mga tao. Pagkatapos niyang mangaral, sinabi niya kay Simon, "Pumalaot kayo at ihulog ang mga lambat upang manghuli." Sumagot si Simon, "Guro, magdamag po kaming nagpagod ngunit wala kaming nahuli! Ngunit dahil sa sinabi ninyo, ihuhulog ko ang mga lambat." Ganoon nga ang ginawa nila, at nakahuli sila ng maraming isda, kaya't halos mapunit ang kanilang mga lambat. Kinawayan nila ang kanilang mga kasamahang nasa kabilang bangka upang magpatulong. Lumapit naman ang mga ito at napuno nila ang dalawang bangka, anupa't halos lumubog ang mga ito. Nang makita iyon ni Simon Pedro, siya'y lumuhod sa harap ni Jesus at sinabi, "Layuan po ninyo ako, Panginoon, sapagkat ako'y isang makasalanan." Nanggilalas siya at ang kanyang mga kasama dahil sa dami ng kanilang huli, gayundin sina Santiago at Juan na mga anak ni Zebedeo at mga kasosyo ni Simon. Sinabi ni Jesus kay Simon, "Huwag ka nang matakot. Mula ngayo'y mga tao na, sa halip na mga isda, ang iyong huhulihin." Nang maitabi na nila ang mga bangka sa pampang, iniwan nila ang lahat at sumunod kay Jesus. - Lucas 5:1-11 (ABMBB)

Ang bawat isa sa atin ay inaanyayahan ng Diyos upang makibahagi sa kanyang dakilang misyon, anuman ang katayuan na kinabibilangan natin sa buhay. Ito ay isang katunayan na ang bawat isa sa atin ay may papel na ginagampanan, di lamang sa ating lipunan, kundi lalo na sa Bayan ng Diyos na ating kinabibilangan. Sapagkat sa twing tumutugon tayo sa paanyayang makibahagi sa gawaing ito, ay di lamang nagagamit natin ang aing kakayahan para mas lalo pang tumibay at lumago ang simbahan, kundi ay nakikita natin ang aking kabuluhan at kahalagahan sa iba. Nagiging inspirasyon rin ang bawat pagsisikap at pakikibahagi sa gawaing ito para sa iba, upang sa gayon ay makita rin nila ang isang magandang misyon na paanyaya sa kanila ng Diyos na sa kanya lamang matatagpuan ang tunay na dahilan ng ating pag-iral sa mundong ito: Ang Dalhin si Cristo sa Bawat Isa. Sa ating Mabuting Balita ngayon, ay makikita natin ang pagtawag ni Jesus sa kanyang unang alagad. Matapos mangaral ni Jesus sa maraming tao sa tabing lawa, ay iniutos niya kay Simon na pumalaot at mangisda. Kasikatan na ng araw na iyon at walang nahuli sila Simon sa buong magdamag nilang pangingisda. Dahil sa bihasang mangingisda si Simon, ay imposibleng makahuli ng isda sa araw, dahil madaling makita ng isda ang bangka na huhuli sa kanila. Bagaman imposible kay Simon ito, ay buong pusong sumampalataya siya sa sinabi ni Jesus, dahil na rin sa naging bantog na ang Panginoon sa lahat, dahil sa mga balitang naririnig nya sa ibang tao. At dahil sa pagsunod nito ni Simon, ay hindi siya nabigo, maraming isda siyang nahuli, anupat hindi na nagkasya sa kanilang banga kung kaya tumawag sila ng ibang kasamahan upang magpatulong. Nang makita ito ni Simon, ay nanggilalas siya at nagpatirapa, sapagkat dakila ang tumawag sa kanya. Kung kaya nagsumamo siya na hindi siya kapat-dapat sa kanya. Ngunit, pinagsabihan siya ni Jesus na wag matakot at ipinahayag nya na hindi na isda ang huhulhin nya, kundi mga ao. Isang paanyaya ito na siya ay magiging alagad nya, maghahatid ng Mabuting Balita sa lahat upang ang lahat ay maipalit sa Diyos, katulad ng ipinakita niya sa kanila. Ang Ebanghelyong ito ay isang paalala sa atin na kahit sa kabila ng ating kapayakan, kakulangan, at ating kahinaan, ay tinatawag tayo ng Diyos na makibahagi sa kanyang gawain, sapagkat ang bawat isa sa atin ay may gawaing ibigay ang Diyos upang mahayag siya sa lahat, anuman ang ating gampanin sa buhay, subalit sa ating pagtugon, ay nararapat lamang na may kalakip na pananampalataya at pagtitiwala na siya ang makapupuno ng ating kakulangan at kahinaan.

Nawa'y buong pananampalatayang may pagtitiwala nating tugunin ang bawat paanyayang ipinapahayag sa atin ng Diyos upang makilala siya sa lahat. Upang sa gayo'y kahit sa kaliitan ng ating gawain, ay madarama at makikilala si Cristo na tanging makapagdudulot ng katiwasayan at kapanatagan sa ating buhay. 

Ipahayag Ang Kahanga-hangang Gawa Ng Diyos! (Miyerkules sa Ika-22 Linggo Karaniwang Panahon, Taon I)

Si Jesus ay umalis sa sinagoga at nagpunta sa bahay ni Simon. Nagkataong ang biyenan ni Simon ay may mataas na lagnat kaya't nakiusap sila kay Jesus na ito'y pagalingin. Tumayo si Jesus sa tabi ng higaan ng babae at iniutos na mawala ang lagnat, at ito'y nawala nga. Kaagad namang tumayo ang babae at naglingkod sa kanila. Pagkalubog ng araw, dinala ng mga tao kay Jesus ang lahat ng maysakit, anuman ang karamdaman ng mga ito. Ipinatong niya ang kanyang kamay sa bawat isa, at silang lahat ay gumaling. Pinalayas din niya ang mga demonyo sa mga taong sinasapian ng mga ito. Lumabas silang sumisigaw, "Ikaw ang Anak ng Diyos!" Ngunit sinaway sila ni Jesus at hindi pinahintulutang magsalita sapagkat alam nila na siya ang Cristo.  Nang mag-uumaga na, umalis si Jesus at nagpunta sa isang ilang na pook. Hinanap siya ng mga tao, at nang matagpuan ay pinakiusapang huwag muna siyang umalis. Subalit sinabi niya, "Dapat ko ring ipangaral sa ibang mga bayan ang Magandang Balita tungkol sa paghahari ng Diyos, sapagkat iyon ang dahilan kaya ako isinugo." At nagpatuloy siya ng pangangaral sa mga sinagoga- Lucas 4: 38-44 (ABMBB)

"Ang Sarap Makinig ng Kwento!" Ito ang kadalsang nasasabi ko sa sarili ko kapag nakakapakinig ako ng maraming magagandang kwento sa paligid ko. Lalo na kung ito ay nagbibigay inspirasyon sa akin upang lalo pang magpursige sa buhay, maging matatag sa harap ng pagsubok, at magsilbing halimbawa kung paano ako magiging mabuting tao sa paningin ng Diyos at kapwa. Masarap makinig ng kwento, masarap makipagpalitan ng mga kaalaman na maaring mapalago sa atin bilang tao at maari rin makatulong upang maging magaan ang ating dalahin sa buhay, dahil na rin sa mga kaalamang nababatid natin. Kung matutunan natin na panatilihing maganda ang mga salita o paksa na namumutaw sa ating mga bibig at nasa sa ating puso, ito ay magbubunga ng magandang samahan ng bawat isa at tutulong na lumago tayo bilang isang tao. Sa halip na gulo, pagkakabaha-bahagi at di pagkakaunawaan, bunga ito ng mga usapang di na nakalulugod sa paningin at pandinig ng ibang tao.

Sa ating Ebanghelyo sa araw na ito, ay matutunghayan natin ang pagpapatuloy ng minsteryo ng ating Panginoon sa mga tao, matapos siyang magpalayas ng demonyo na natunghayan sa ating Mabuting Balita kahapon, ay nagpapatuloy pa rin ang pagpapagaling ng ating Panginoon sa mga maysakit. Mababasa natin ang pagpapagaling niya sa biyenan ni Pedro at ang mga aong patuloy na lumalapit sa kanya upang magpagaling. Bunga ito ng pagiging bantog sa kanyang mga gawa na nasaksihan ng ibang tao. At dahil sa pagkamanghang ito, ay mabilis na lumaganap ang kanyang mga gawa sa lahat, at umaasang mapapagaling sila sa kanilang karamdaman. Hindi sila nabigo sa ating Panginoon, dahil sa kanyang kaamuan at pagnanais na maipahayag niya na naghahari na ang Diyos sa kanilang bayan, paghaharing hindi katulad ng mga kaharian sa ibang banda, kundi ang tanda ng presensya ng Diyos, ang Diyos na sumasaatin sa pamamagitan ng kanyang himala at turo na nagpapakita na kumikilos ang Diyos sa kanilang harapan at hindi siya malayo sa kanila, kundi ay kasama nila ang Diyos. Bagaman pinigilan siya ng mga tao, ay ninais ni Jesus na ipangaral ang Ebanghelyo sa ibang lugar, upang sila man, ay mabiyayan ng habag ng Diyos na dadatnan nito. Itinuturo sa atin ng Mabuting Balita na bilang mga saksi sa paghahari ng Diyos, ay magsikap tayo na ipakilala at ilapit ang bawat tao kay Cristo na siyang magdudulot ng lakas at pag-asa sa mga taong aba at patuloy na naghahanap ng kalinga ng Diyos.

Nawa ay patuloy tayong magsikap na ilapit ang ating kapwa kay Cristo sa pamamagitan ng ating pamumuhay. Upang sa gayo'y madama rin nila ang ginhawang ninanais nilang matamo na tanging sa Kanya lamang masusumpungan.

Ang Kapangyarihan Ni Jesus (Martes sa Ika-21 Linggo Sa karaniwang Panahon, Taon I)

Mula roon, si Jesus ay nagpunta sa Capernaum sa Galilea at nagturo sa mga tao nang Araw ng Pamamahinga. Namangha sila sa kanyang pagtuturo sapagkat may kapangyarihan ang kanyang pananalita. May isang lalaki noon sa sinagoga na sinasapian ng masamang espiritu. Sumigaw ito nang malakas, "Ano ang pakialam mo sa amin, Jesus na taga-Nazaret? Naparito ka ba upang puksain kami? Kilala kita. Ikaw ang Banal na mula sa Diyos." Subalit inutusan siya ni Jesus, "Tumahimik ka, lumayas ka sa taong iyan!" At nang mailugmok ang lalaki sa kanilang kalagitnaan, umalis ang demonyo ng hindi siya sinasaktan. Namangha ang lahat ng nakasaksi kaya't nasabi nila sa isa't isa, "Ano ito? Lubhang makapangyarihan ang kanyang salita! Nauutusan niyang lumayas ang masasamang espiritu, at sumusunod naman sila!" At kumalat ang balita tungkol kay Jesus sa buong lupaing iyon. - Lucas 4:31-37 (ABMBB)

Ang pagtataglay ng isang kapangyarihan ay isang magandang atraksyon sa paningin ng mga nakakakita nito. Dahil ang angking pambihirang galing na ito ay hindi tinataglay ng bawat tao. Sa twing tayo'y nakakakita ng mga ito katulad ng Mahilka, mga nagpapalayas ng demonyo, pagpapagalaw ng isang bagay na hindi ginagamitan ng pisikal na lakas at ang ilang kauri nito, ay nabibighani, humahanga tayo at hindi rin maitatanggi na may naghahangad na magtaglay rin ng ganitong kapangyarihan. Subalit, nakalulungkot sa atin na marami ang nagtaglay ng ganitong galing, ay sa halip na gamitin ito sa kabutihan, ay ginagamit nila ito upang gumanti sa kapwa, maging sikat sa iba, at gamitin ito upang makapanloko ng ibang tao. Mas nakakatakot na kahit na galing ito sa pwersa ng kadiliman, ay kanila pa rin tong tinanggap at ginagamit, makuha lang ang kanilang personbal na interes.

Ang ganitong kapangyarihan ay taliwas sa ipinakita ng ating Panginoon sa Mabuting Balita ngayon. Sa kanyang pagtuturo sa mga Judio, ay nakita at namangha sila sa kapangyarihan ng kanyang mga salita na kanyang ibinabahagi. Sapagkat si Jesus ay anak ng karpinterong si San Jose. Mas lalo pa silang namangha nang palayasin ni Jesus ang demonyong sumasapi sa isang lalaki. Dahil sa kilala ng demonyo kung sino ang nasa harap nya, ay buong sigaw niyang ipinahayag kung sino siya. Sa halip na magmalaki, ay pinatahimik ni Jesus ang dimonyo at pinalayas. Isang katangiang ipinakita sa lahat ang kanyang kapangyarihan ay galing sa Ama, at tanging ang Diyos lamang ang dapat papurihan sa ganitong himala, hindi ang gumawa o kasangkapan nito.Bagay na ipinapakita nya ang pagiging Anak ng Diyos na masunurin at ang tanging nais ay mabigyang kaluwalhatian ang Diyos na nagsugo sa kanya. 

Nawa sa bawat kakayahang mayroon tayo, ay palagi nating tularan si Jesus, na ang tanging nilalayon ay mabigyang luwalhati ang Diyos at magimg mapagpakumbaba at masunuring anak tulad nya. Upang sa gayon ay makita sa atin ang kapangyarihan ng Diyos na kumikilos sa atin. 

Hamong May Gantimpala (Lunes, Sa Ika-15 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

"Huwag ninyong isiping naparito ako upang magdala ng kapayapaan sa lupa; naparito ako upang magdala ng tabak, hindi kapayapaan. Naparito ako upang paglabanin ang anak na lalaki at ang kanyang ama, ang anak na babae at ang kanyang ina, at ang manugang na babae at ang kanyang biyenang babae. At ang magiging kaaway ng isang tao ay kanya na rin mismong mga kasambahay. "Ang umiibig sa kanyang ama o ina nang higit sa akin ay hindi karapat-dapat sa akin. Ang umiibig sa kanyang anak nang higit sa akin ay hindi karapat-dapat sa akin. Ang hindi pumapasan ng kanyang krus at hindi sumusunod sa akin ay hindi karapat-dapat sa akin. Ang nagsisikap na mapanatili ang kanyang buhay ang siyang mawawalan nito; ngunit ang mawalan ng kanyang buhay alang-alang sa akin ay magkakamit nito." "Ang tumatanggap sa inyo ay tumatanggap sa akin, at ang tumatanggap sa akin ay tumatanggap sa nagsugo sa akin. Ang tumatanggap sa isang propeta dahil sa ito'y propeta ay tatanggap ng gantimpalang nauukol sa propeta; at ang tumatanggap sa isang taong matuwid dahil sa ito'y matuwid ay tatanggap ng gantimpalang nauukol sa taong matuwid. Tandaan ninyo: sinumang magbigay ng kahit isang basong malamig na tubig sa isa sa mga maliliit na ito dahil sa siya'y alagad ko, siya'y tiyak na tatanggap ng gantimpala." Pagkatapos ng mga tagubiling ito sa kanyang labindalawang alagad, umalis si Jesus upang magturo at mangaral naman sa mga bayang malapit doon.  - Mateo 10:34:11:1 (ABMBB)

Ang isa sa mga kilalang pangalang ikinapit kay Jesus ay ang "Emmanuel" na hango sa hula ni Propeta Isaias na ang isang birhen ay maglilihi at manganganak ng isang lalaki, na tatawaging Emmanuel, na ang ibig sabihin, ay sumasaatin ang Diyos. Ang isa sa inaasahan ng bansang Israel ay ang pagpapalaya at pagliligtas ng Diyos sa kanila mula sa kanilang mga kaaway at magkakaloob sa kanila ng kapayapaan na kanilang pinakaaasam-asam, sa pamamagitan ng ipinangakong tagapagligtas na kanyang isusugo. At sa kanyang kapanahunan, ang bawat isa ay magiging malaya, mapayapa, at tahimik sa kanyang pamamahala. Wala nang kaaway na maaring gumambala sa kanila.

Ngunit, taliwas ito sa diwa na ipinakita ng ating Panginoon sa Mabuting Balita Ngayon. Sa halip na kapayapaan, ay pagkakabaha-bahagi ang magaganap. Magkakaroon ng mga alitan sa pagitan ng pamilya, kapag mas pinili ang pamilya, o ang mga tinatangkilik, ay hindi karapat-dapat sa kanya. Tila baga isang nakakatakot na pangungusap ito, at maaaring masabing hindi siya ang mesiyas. Subalit, ang tinutukoy ng ating Panginoon dito, ay ang pagsunod sa kanya. Hindi literal na gulo ang kanyang dulot. Tinutukoy nya rito ay ang mga bunga at kundisyon ng pagsunod sa kanya, katulad ng di-pagkakaunawaan ng isang pamilya at pamayanan, dahil sa pagsunod ng isang miyembro nito. Bunga ito ng isang salungat na prinsipyo ng isang mananampalataya laban sa prinsipyong nakagisnan na hindi magkatugma. Sa kundisyon, ay ang talikdan ang mga bagay na maglalayo sa ating paglilingkod sa kanya. Hindi masama ang yumaman, magtamo ng kapangyarihan, ang masama ay ang mabulag tayo nito, na magbubulid sa atin sa kasakiman at kasalanan, na siyang sisira sa relasyon natin sa ating pamilya, kaibigan, pamayanan, at higit sa lahat ay ang sa Diyos. Subalit, sa kabila ng mga pagsubok na ito, ay may nakalaang gantimpala sa mananatiling matatag at tapat sa kanya, kahit sa maliit na paraan ng pagsasabuhay ng mabuting balita, kagaya ng pagkakaloob ng isang basong tubig sa nangangaialangan, alang-alang sa pagsunod dito, ay di mawawalan ng gantimpala. Sa bawat hamong dumarating, kapag nanatiling tapat sa pananampalataya, ay may ilalaang pangakong kagantihan sa lahat ng ating ginawa.

Lumago at Magbunga Ang Binhi (Linggo sa Ika-15 Na Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon A)

Noon ding araw na iyon, si Jesus ay lumabas ng bahay at naupo sa tabi ng lawa. Dahil sa dami ng taong lumalapit sa kanya, sumakay siya sa isang bangka at doon naupo. Tumayo naman sa dalampasigan ang mga tao at sila'y tinuruan niya ng maraming bagay sa pamamagitan ng mga talinhaga. Ganito ang sinabi niya: "May isang magsasakang lumabas upang maghasik. Sa kanyang paghahasik ay may mga binhing nalaglag sa tabi ng daan. Dumating ang mga ibon at tinuka ang mga iyon. May mga binhi namang nalaglag sa mabatong lupa. Dahil manipis lang ang lupa roon, sumibol agad ang mga binhi, ngunit natuyo agad ang mga ito nang mabilad sa matinding init ng araw, palibhasa'y mababaw ang ugat. May mga binhi namang nalaglag sa may matitinik na halaman. Lumago ang mga halamang ito at sinakal ang mga binhing tumubo doon. Ngunit ang mga binhing nahasik sa matabang lupa ay namunga; may tigsasandaan, may tig-aanimnapu, at may tigtatatlumpu. Makinig ang may pandinig!"  Lumapit ang mga alagad at tinanong si Jesus, "Bakit po ninyo dinadaan sa talinhaga ang inyong pagtuturo sa kanila?" Sumagot siya, "Ipinagkaloob sa inyo ang karapatang maunawaan ang hiwaga tungkol sa kaharian ng langit, ngunit hindi ito ipinagkaloob sa kanila. Sapagkat ang mayroon ay bibigyan pa, at mananagana; ngunit ang wala, kahit ang kakaunting nasa kanya ay kukunin pa. Nagsasalita ako sa kanila sa pamamagitan ng talinhaga sapagkat tumitingin sila ngunit hindi nakakakita, at nakikinig ngunit hindi naman nakakarinig ni nakakaunawa man. Natutupad nga sa kanila ang propesiya ni Isaias na nagsasabi, 'Makinig man kayo nang makinig subalit hindi ninyo mauunawaan kailanman, at tumingin man kayo nang tumingin subalit hindi rin kayo makakakita kailanman. Sapagkat naging mapurol na ang isip ng mga taong ito; mahirap makarinig ang kanilang mga tainga, at ipinikit nila ang kanilang mga mata,  kung hindi gayon, sana'y nakakita ang kanilang mga mata, nakarinig ang kanilang mga tainga, nakaunawa ang kanilang mga isip, at nagbalik-loob sila sa akin, at pinagaling ko sila.' "Subalit mapalad kayo sapagkat nakakakita ang inyong mga mata at nakakarinig ang inyong mga tainga! Tandaan ninyo: maraming propeta at matutuwid na tao ang naghangad na makita ang inyong nasasaksihan at marinig ang inyong napapakinggan subalit hindi nila ito nakita ni narinig." "Pakinggan ninyo ang kahulugan ng talinhaga tungkol sa manghahasik. Kapag ang isang tao ay dumirinig ng mensahe tungkol sa paghahari ng Diyos ngunit hindi naman niya iyon inuunawa, siya ay katulad ng binhing nalaglag sa daan. Dumarating ang Masama at agad inaalis sa kanyang isip ang mensaheng kanyang napakinggan. "Ang katulad naman ng binhing nalaglag sa mabatong lupa ay ang taong dumirinig ng mensahe. Kaagad at masaya niya itong tinanggap ngunit hindi tumimo ang mensahe sa kanyang puso. Sandali lamang itong nanatili, at pagdating ng mga kapighatian at pagsubok dahil sa mensahe, agad siyang tumatalikod sa kanyang pananampalataya. "Ang binhi namang nahulog sa may damuhang matinik na halaman ay naglalarawan ng mga taong dumirinig ng mensahe ngunit dahil sa pagkabalisa sa maraming mga bagay at pagkahumaling sa kayamanan, ang mensahe ay nawalan ng puwang sa kanilang puso at ito ay hindi nagkaroon ng bunga sa taong iyon. "At ang katulad naman ng binhing napahasik sa matabang lupa ay ang mga taong dumirinig at umuunawang mabuti sa mensahe, kaya't ito ay namumunga nang sagana, may tigsasandaan, may tig-aanimnapu, at may tigtatatlumpu." - Mateo 13:1-23 (ABMBB)

Ang isa sa kaligayahan ng magsasaka ay ang makita ang kanyang binhing ipinunla ay hindi lamang magbunga ito, kundi ay magbunga ng marami, magbunga ng maganda at walang kahit anong bahid ng pinsala dulot ng mga peste at sakit na maaring dumapo sa pananim. Sapagkat hindi ganun kadali ang magtanim ng binhi sa isang lupa. Kadalasan, ay tinitingnang maigi ng magsasaka kung anong klaseng lupa ang kanyang tatamnan, klima ng kinaroroonan ng bukiring tatamnan at ang uri ng binhi na kanyang itatanim. Matapos maitanim ng magsasaka ang buto sa bukirin, ay naroon na kanyang didiligan, babantayan, iingatan sa mga peste at mga sakit na maaring puminsala rito, at lalagyan palagi ng pataba upang masigurado na lalaking malusog ang punla at magbubunga ito ng masagana at magandang uri ng bunga. Ang pagkakaroon ng masagana at magangdang uri ng bunga ay isang kaaliwan ng magsasaka, sapagkat naging matagumpay at nagbunga rin ang pagpapagal at pagtitiyaga sa kanyang pag-aalaga sa pananim na kanyang itinanim.

Ganito rin ang isa sa mga inaasahan ng Diyos sa atin na siyang matutunghayan sa Mabuting Balita ngayong araw na ito. Ipinahayag ni Jesus sa atin ang  talinghaga ng Manghahasik. Isang kilalang talinghaga tungkol sa isang manghahasik ng binhi na naghahagis ng buto sa lupa. Ang binhi na kumakatawan sa Salita ng Diyos ay napunta sa apat na uri ng lupa. Ang isa ay sa daanan, na kung saan ay inihahalintulad nito sa taong matapos makapakinig ng Salita ng Diyos, ngunit, madaling matukso, kung kaya, hindi nabubuhay ang binhing ipinunla. Ang isa ay sa batuhan, na kumakatawan naman sa taong nakapakinig ng salita at masayang tinanggap, ngunit, dahil sa mga pagsubok, pag-uusig, dahil sa mababaw ang lupa at walang kakapitan ang ugat, ay namatay ang binhi. Ang isa naman ay sa dawagan, na kumakatawan naman sa nakapakinig ng salita, masayang tinangap ito, ngunit, dahil sa mga alalahanin sa mundong ito, katulad ng kayamanan, kapangyarihan, at katanyagan, ay kapag ito ang naghari sa taong nakapakinig noon, ay unti-unting papatayin ng tinik ang binhing natanim. Samantalang ang binhi na natanim sa mabuting lupa, na matapos matanim, ay nagbunga ng marami. Iti naman ay kumakatawan sa nakapakinig ng salita, masayang tinanggap ito, isinabuhay ang salitang napakinggan, at nagbunga. Nagbunga ng pagpapala at kapayapaan dahil sa pagsunod nito ng lubos sa salitang napakinggan.

Ang Ebanghelyo natin ngayon ay sumasalamin sa bawat isa sa atin kung paano ba natin tanggapin ang Salita ng Diyos. Bagaman ang Salita ng Diyos ay matatagpuan natin sa Biblia o Banal na Kasulatan, ay  hindi doon tinatapos ng Diyos ang kanyang pangungusap sa atin. Siya ay nangungusap sa atin sa pamamaitan ng aral ng Simbahan na siyang isa sa mga gabay natin at nagpapaunawa sa Salita ng Diyos na kanilang ipinapaliwanag, katulad ng misa, Bible Studies, at Katesismo. Siya rin ay nangungusap sa ating kapwa na nagpapaalala sa atin, nagtutuwid sa atin, nagpapayo sa atin, upang makita natin ang tama at matuwid ang ating pamumuhay. Siya rin ay nangungusap sa ating mga puso, sa pamamagitan ng ating konsensya, na nagpapaalala sa atin tungkol sa bawat hakbang, kilos at pananalita na ating isasagawa. Ninanais ng Diyos na buong puso nating tanggapin ito, lumago at magbunga sa ating buhay pananampalaaya bilang Kristiyano. Ito ang kanyang layunin sa Unang Pagbasa sa aklat ni Propeta Isaias na ang kanyang salita ay inhalintulad sa isang binhi, na nadidiligan at lumago, ay nagbubunga at nagiging pagkain sa lahat. Ang bunga ng Salita ng Diyos ay siyang nagdudulot ng pagkain sa lahat, sa pamamagitan ng paglago at pamumunga nito na siyang pinakananais ng Diyos. Ang diwang ito ay tinataglay ng ating Salmong Tugunan na ang binhing ito na itinanim, lumago at namunga nang masagana ay nagdudulot ng sigla at lakas sa lahat ng nilikhang kakain nito. At sa ating Ikalawang Pagbasa ay ipinapakita sa atin sa sulat ni Apostol San Pablo sa mga Cristiyanong nasa Roma, na magtiis sa mga pagsubok at kahirapan, sapagkat darating ang panahon na ang bawat isa na naging tapat at lumago sa Salitang natanim sa puso ng bawat tao, ay hindi mabibigo sa pag-asang kanilang tinataglay, kundi matatamo ang buhay na walang hanggan na siyang pinakananais ng bawat nananampalataya sa Diyos.

Nawa'y buong puso at at galak nating tanggapin at matanim ang Salita ng Diyos na nagbibigay buhay sa ating lahat. Upang sa gayon, ang binhing natanim sa atin, ay matanim rin sa iba, magbunga ng marami, at magdulot ng pagkaing nagbibigay buhay at lakas sa sinumang naghahangad na mapuno ng biyaya at pagkalinga ng Diyos sa bawat isa sa atin. 

Magtiwala Sa Nagsugo Sa Atin (Sabado Sa Ika-14 Na Linngo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

"Walang alagad na nakakahigit sa kanyang guro at walang aliping nakakahigit sa kanyang panginoon. Sapat nang matulad ang alagad sa kanyang guro, at ang alipin sa kanyang panginoon. Kung ang ama ng sambahayan ay tinawag nilang Beelzebul, lalo nang lalaitin nila ang kanyang mga kasambahay. "Kaya huwag kayong matakot sa kanila. Walang natatago na di malalantad at walang nalilihim na di mabubunyag. Ang sinasabi ko sa inyo sa dilim ay ulitin ninyo sa liwanag; at ang ibinubulong sa inyo ay inyong ipagsigawan sa lansangan.  Huwag ninyong katakutan ang pumapatay ng katawan ngunit hindi naman nakakapatay ng kaluluwa. Sa halip, ang katakutan ninyo ay ang Diyos na may kakayahang pumuksa ng katawan at kaluluwa sa impiyerno. Hindi ba't ipinagbibili sa halaga ng isang salaping tanso ang dalawang maya? Gayunman, kahit isa sa kanila'y hindi nahuhulog sa lupa kung hindi kalooban ng inyong Ama. At kayo, maging ang buhok ninyo'y bilang niyang lahat. Kaya, huwag kayong matakot; higit kayong mahalaga kaysa maraming maya. "Ang sinumang kumilala sa akin sa harapan ng mga tao ay kikilalanin ko rin naman sa harapan ng aking Amang nasa langit.  Ngunit ang sinumang ikahiya ako sa harap ng mga tao ay ipapahiya ko rin sa harap ng aking Ama na nasa langit." - Mateo 10:24-33 (ABMBB)

Likas na sa isang tao ang pagiging nerbyoso. Lalo na kung mayroon tayong karanasan na mararanasan pa lang natin sa unang pagkakataon. Ang dahilan nito ay marami siyang mga bagay na pumapasok sa isipan nya, tulad ng baka hindi siya magustuhan, baka pumalpak, o baka mabigo siya sa bagay na kanyang gagawin. Naalala ko pa nung ako ay magtrabaho sa isang call center industry sa Laguna. Marami sa amin ang nag-apply. Bakas sa bawat isa sa amin ang kaba, dahil hindi namin alam kung ano ang itatanong sa amin, baka, may masabi kaming hindi magustuhan ng aming magiging employer, o baka pumalya kami sa aming examinations. Bagaman naroon pa rin ang kaba sa twing tinatawag kami, ay naging kalmado ang iba sa amin. Naalala ko nang mga sandaling iyon ang sinabi sa amin ng aming moderator sa kolehiyo na, "Ang sikreto para makapasa ka sa trabahong papasukan mo, dapat naroon ang tiwala sa sariling kakayahan, naniniwalang kayang gawin ang trabahong papasukan mo, at manalig sa Diyos na nagkakaloob sa atin ng lahat ng ating pangangailangan. Sa awa ng Diyos, ay nakapasa ako sa mga interviews at exam. Mula sa 37 na aplikante, ay pito kaming nakapasa. Dahil ito sa kakayahang nagawa ko sa dati kong pinasukan at pananalig sa kanyang magagawa kaya nakapasa ako.

Ito rin ang itinuturo sa atin ng ating Mabuting Balita ngayong araw na ito. Matapos nating mapakinggan ang ibinabala ni Jesus sa kanyang hinirang na 12 alagad na sila ay uusigin, dahil sa kanilang pangangaral tungkol kay Cristo. At dahil dito, ay pinalakas ng Panginoon ang loob nila, na sa kabila ng mga pag-uusig at kahirapang daranasin nila, ay naroon pa rin ang pangakong hindi sila pababayaan. Dahil sa kanilang pagmamahal sa Diyos, ay ipinapamalas ng Diyos sa kanila ang kanyang pag-aaruga, sa pamamagitan ng pagkakaloob sa kanila ng kanilang pangangailangan. Bukod dito, ay mas higit na pangako niya sa kanila, ito ay ang buhay na walang hanggan, isang tahanan na inilaan nya sa mga minamahal nya at tunay at buhos na nagmamahal nya.

Nawa'y maging matatag tayo at manalig sa kanya, sa kabila ng mga kahirapan at pag-uusig na ating hinaharap sa bawat araw. Sapagkat ang lahat ng ating ginagawa, mabuti man ito o masama, ay may kagantihang kakamtin natin, pagdating ng araw.

Iisang Hangarin Para Sa Iisang Layunin (Dakilang Kapistahan ng Tatlong Persona Sa Iisang Diyos, Taon A)

"Sapagkat gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan, kaya't ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan. 17 Isinugo ng Diyos ang kanyang Anak, hindi upang hatulang maparusahan ang mga tao, kundi upang iligtas ang mga ito sa pamamagitan niya. Hindi hinahatulang maparusahan ang sumasampalataya sa Anak. Ngunit hinatulan na ang hindi sumasampalataya, sapagkat hindi siya sumampalataya sa kaisa-isang Anak ng Diyos" - Juan 3:16-18 (ABMBB)

Sa isang grupo o organisasyon, ay mapapansin nating laging may layunin ang bawat grupo o organisasyong itinayo. Ito ay nagpapakilala kung anong klaseng damdamin, naisin ng bawat grupo. Upang maisakatuparan ang kanilang mithiin, ay kinakailangang magkakasing-diwa ang bawat miyembro o kaanib nito. Kapag ang isa o dalawang miyembro ay hindi nakiisa o iba ang layunin na taliwas sa layunin ng grupo, ang gawain o ang isang adikhain ay hindi maisasakatuparan. Manapa'y magdudulot ito ng pagkakasira, pagkakawatak-watak ng grupo, hanggang sa mawala at maghiwa-hiwalay na ang kasapi nito. Naalala ko tuloy ang palaging pangaral sa amin ng aming formator sa seminaryo noon. Kami ay naihahalintulad sa mga ting-ting sa walis, kapag nag-iisa, di nakakalinis. Ngunit kapag pinagsama-sama, kahit gaano man katindi ang kalat, kayang-kayang linisin. Dahil nagkakaisa ng layunin at hangarin. Kung tataglayin namin ang ganyang kaisipan, kahit anong pagsubok at hamon sa bawat isa sa amin, ay aming malalagpasan. Dahil sa nag-iisang layuning maglingkod sa kanya. Kung may isa sa amin na iba ang layunin ng pagpasok sa seminaryo, ay mag-sip-isip, dahil, ito ang maaring makasira ng bokasyon ng aming kasama, at nawawala ang diwang kusang loob na paglilingkod sa Diyos at sa kapwa.

Ang pagtataglay ng ganitong kaisipan ay ipinapakita sa atin ng Diyos sa atin ngayong ipinagdiriwang natin ang Dakilang Kapistahan ng Tatlong Persona sa Iisang Diyos ngayong Linggong ito. Bagaman maraming paliwanag ang ibinibigay ng mga teologo ukol dito, ay narito pa rin ang pagtanggap natin sa pananampalatayang ito. Dahil nalalaman natin ang kanilang persona, ay parehong mahalaga ang kanilang papel na ginampanan para sa ating kaligtasan. Ang Diyos Ama ang lumikha sa atin, at ng lahat ng bagay rito sa mundo. Siya ang mapagmahal at makatarungang Diyos na handang maggawad ng hatol sa bawat isa, mabuti man ito o masama. Dahil sa pagkakasala ng tao, ay ipinadala niya ang kanyang bugtong na anak, hindi lang upang iligtas ang sangkatauhan, kundi ipakita ang larawan ng pagmamahal ng Diyos na nakikita sa kanyang mga pananalita at kilos. At sa kanyang pagbabalik, sa Ama, ay ipinadala nya ang Banal na Espiritu, upang magpaalala sa kanila na ng lahat ng itinuro ni Jesus sa kanila, bilang mang-aaliw na kanilang masasandigan sa panahon ng kagipitan at kalakasan sa panahon ng pag-uusig.

Nagkakaisa ang Banal na Isangtatlo sa iisang hangarin nila at layunin: Ang Maligtas ang Lahat ng Tao at Makaalam ng Katotohanan (1 Timoteo 2:3 MBB). Katotohanang ang bawat isa sa atin ay nilalang ng Diyos, at ito ay dahil sa kanyang masidhing pagmamahal sa ating lahat. Lahat tayo ay minamahal ng Diyos. Anuman ang ating pinagdaanan, kultura at lahing kinabibilangan. Kahit ano pa man ang tingin sa atin ng iba, ay pantay-pantay ang pagtingin ng Diyos sa atin Pantay-pantay sa kanyang pagmamahal. Ito ang ipinapakita sa atin ng mga pagbasa ngayon. Sa Ating Unang Pagbasa, ay makikita natin si Moises na umakyat sa bundok ng Sinai upang makipagkita sa Diyos. Dito ipinahayag ng Diyos ang kanyang sarili na siya ay mapagmahal at maunawain. Bagaman siya ay nagagalit, nangingibabaw pa rin  ang kanyang pagmamahal sa lahat. Kung kaya ay isinamo ni Moises na samahan niya ang bayang Israel kahit na sila ay makasalanan. Dahil nalalaman ni Moises na dahil sa habag at kalinga ng Diyos, ay nakakaligtas sila sa mga panganib, at nararamdaman nila ang pagdamay ng Diyos sa kanila, kahit sila ay makasalanan. Ang ganitong kagandahang loob ng Diyos ay ating makikita sa ating Ebanghelyo na ang pag-ibig ng Diyos ay nahayag sa lahat nang pagkaloob sa atin ang bugtong niyang anak upang maligtas ang lahat sa pamamagitan ng  pagsampalataya sa kanya. Ang sinumang hindi tumanggap sa kanya, ay hindi tumatanggap sa buhay, at napapahamak. Sa pamamagitan ng pagtanggap sa kanya, ay tinatanggap na rin natin ang alok ng pag-ibig ng Diyos na siyang pinakananais nya. Kung kaya sa ating ikalawang pagbasa, ay pinapayuhang ni San Pablo na magkaisa ng damdamin ang lahat ng Kristiyano sa Corinto bilang tandas ng pananahan ng Diyos sa kanilang piling. Sapagkat ang pagtataglay ng pag-ibig sa bawat isa, ay kahayagan na ang Diyos ang naghahari sa kanila at nakikita sa bawat isa, sa pamamagitan ng pag-ibig. Sa Ating Salmong Tugunan, ay masaya niyang niluluwalhati at pinupuri ang Diyos na lumalang sa ating lahat. Ang pag-ibig na ito ang siyang larawan na ipinapakita ng Banal na Isangtatlo, na siyang kumikilos sa bawat isa at patuloy na nahahayag sa atin sa pamamagitan ng ating pagsasabuhay ng pananampalatayang tinanggap natin sa Diyos.

Nawa'y palaging makita sa atin ang larawan ng Banal Na Isangtatlong gumagabay at nagpapalakas sa atin. Ang larawan ng pagmamahal at pagkakaisa. Upang sa gayon, ay makita sa atin ang iisang hangarin ng Diyos na maligtas ang bawat isa at malaman ang walang hanggang pagmamahal nila sa sangkatauhan, ano pa man ang ating kaibahan at pinagdaanan sa buhay. Nawa taglayin natin sa ating mga puso ang pagpapala at pagmamahal ng Diyos Ama, Anak at Espiritu Santo, Amen.

Lakas ng Diyos! (Linggo ng Pentekostes, Taon A)

"Kinagabihan ng Linggo ding iyon, ang mga alagad ay nagkakatipon. Nakapinid ang mga pinto ng bahay na kanilang pinagtitipunan dahil sa takot nila sa mga Judio. Dumating si Jesus at tumayo sa gitna nila. "Sumainyo ang kapayapaan!" sabi niya. Pagkasabi nito, ipinakita niya ang kanyang kamay at ang kanyang tagiliran. Tuwang-tuwa ang mga alagad nang makita nang makita ang Panginoon. Sinabi naman ni Jesus, "Sumainyo ang kapayapaan!Kung paanong sinugo ako ng Ama, gayon din naman, sinusugo ko kayo." Pagkatapos, sila'y hiningahanniya at sinabi, "Tanggapin ninyo ang Espiritu Santo. Ang patawarin ninyo sa kanilang mga kasalalan ay pinatawad na nga; ang hindi ninyo patawarin, ay hindi nga pinatawad." - Juan 20:19-23 (MBB) 

Sa takbo ng panahon natin ngayon na laganap ang kumpetisyon at mga masasamang balitang natatanggap natin ngayon, maging ang ang mga problemang dumarating sa ating buhay, ay hindi natin maiwasang mag-alala, mangamba, mag-panic, at matakot. Kadalasan pa nga, ang mga balitang ito ay nakakaapekto sa ating gawain, pag-iisip, pagsasalita at pagkilos, bunga ng mga pangyayari sa ating paligid. Ngunit, sa kabila ng mga pangyayaring ito na nagdudulot ng pangamba sa ating buhay, ay mayroon pa ring mga taong dumadamay sa ating kabiguan at pangamba, mga taong ang tanging nais, ay makita tayong nasa maayos na kalagayan. Sila ay ang ating kapamilya, kaibigan, mkamag-anak, at mga taong may mabubuting kalooban. Sa kanila tayo kumukuha ng lakas at katatagan ng loob. Sa pamamagitan kanilang pagdamay, ay lumalakas tayo at nagiging matatag sa pagharap ng mga pagsubok, at nagiging matapang tayo sa pagharap nito, hanggang sa malampasan natin ito. Sa ating pagiging matagumpay sa pagsubok at mga pangamba sa buhay, ay nagiging kasangkapan din tayo upang tulungan ang ating kapwa na sila rin ay, makayanan ang kanilang pinagdadaanan sa buhay. 

Ito ang katangian ng Ikatlong Persona ng ating Banal na Isangtatlo, ang Espiritu Santo, ngayong Linggo ng Pentekostes. Ang Pentekostes ay mula sa salitang Pene na ang ibig sabihin ay limampu (50). Ito ay pagdiriwang ng pista ng pag-aani ng mga Judio matapos ng 50 araw  mula ng pagdiriwang ng Paskwa o Passover. Isa ito sa masayang pagdiriwang ng mga Judio sa kanilang pananampalataya.

Ang Pentekostes sa panahong Kristiyano ay maihahalintulad din natin ito sa pista ng pag-aani ng mga Judio. Sapagkat sa pamamagitan ng pagbaba ng Espiritu Santo sa mga Apostol, ay nagkaroon sila ng tapang at lakas ng loob, upang ipangaral ang Mabuting Balita sa lahat ng tao sa Jerusalem sa ating Unang Pagbasa. Ang dating takot, ay naging matapang, dahil sa pangako ni Cristo sa kanila, na sa kanilang pangangaral, ay  sasamahan sila, gagabayan sila at paaalalahanan sila ng banal na espiritu sa kanilang gagawin at ipangangaral. Kahit wala na si Cristo sa kanilang iling, ay nariyan pa rin siya sa pamamagitan ng Espiritu Santo na magsisislbing lakas nila at Kadluan. Kung kaya, marami ang tumanggap, sumampalataya at nagpabinyag (Gawa 2:41). Ang dulot ng Espiritu Santo sa bawat sumasampalataya ay pagbabagong loob, panibagong sigla, at lakas, na siyang inilalarawan sa ating Salmong Tugunan. Nagbubunyi ang Salmista sa Diyos na lumalang sa lahat, dahil sa pamamagitan ng kanyang Espiritu, ay nagkakaroon ng buhay ang lahat ng nilkha. Kung kaya, masaya niyang ipinagbubunyi ang kapangyarihang dulot ng kanyang Espirtu sa atin. Sa ating Ikalawang Pagbasa, ay tinatalakay ni Pablo ang mga kaloob ng Banal na Espiritu. Inihalintulad niya ito sa ating katawan, bagaman iba-iba ang katangian, kakayahan, ay iisang Espiritu ang nagkakaloob at pumapatnubay. Sa pamamagitan ng kaloob na ito, ay nagiging mabunga, maayos ang takbo ng simbahan. Ang Espiritu Santo rin ang nagbubuklod sa atin upang magkaisa sa kabila ng ating kaibahan. Ang pagtataglay ng iisang pananampalatayang tinanggap natin ang nagbubuklod sa atin na maging isa. At sa ating mabuting Balita ngayon, ay makikita natin na si Jesus ay napakita sa kanyang mga alagad. Dahil sa takot sa mga Judio, ay nagtago sila nang namatay ang Panginoon sa Krus. Nang napakita siya sa kanila, imbis na panumumbat, ay kapayapaan ang bati sa kanila. nang ipakita niya ang kanyang sugat sa kamay at tagiliran, ay natuwa ang mga alagad, dahil napatunayang siya'y buhay. Matapo ito, ay hiningahan sila, at isinugo, taglay ang Banal na Espiritu, at kapangyarihang magpatawad ng kasalanan at di magpahintulot sa pagkakaloob ng kapatawaran. Ipinapakita sa atin ni Jesus ang kapangyarihan ng Banal na Espiritu bilang lakas ng Diyos na siyang nagkakaloob ng ibayong lakas, katatagan, pag-asa, at buhay, sa gitna ng ating mga takot at pangamba sa ating buhay. Kung kaya, tinatawag din na mang-aaliw ang Banal na Espiritu dahil sa biyayang dulot nito sa tatanggap sa kanya.

Ngayo din ay ipinagdiriwang ngayon ang kaarawan ng simbahan. Dahil sa Pentekostes, ay dito nagsimula ang simbahan, sa pamamagitan ng pagtanggap ng mga apostol, ay unti-unting lumago ang simbahan, at lumaganap ito, hindi lamang sa Jerusalem, kundi maging sa kaatig bansa nito at sa buong mundo. Hanggang ngayon ay patuloy na lumalaganap ang Simbahang pangkalahatan o Katoliko. Kahit magkakaiba man ng lahing pinagmulan, kulturang kinamulatan, at iba't-ibang kakayahan, at nagkakaisa, dahil sa pananampalatayang tinanggap nito sa mula sa mga Apostol, hanggang sa kanilang kahalili, ang Santo Papa, mga Obispo, Pari, Layko. Ipanalangin natin ang ating Inang Simbahan, sa tulong ng Espiritu Santo, na maging matatag ito, sa kabila ng mga maling aral na patuloy na lumalason sa ating lipunan, at maging matapang na ipagtanggol ang mga turo ni Cristo na ipinangaral ng kanyang mga alagad.

Nawa'y lagi tayong mapuspos ng Espiritu Santo, na siyang Lakas ng Diyos na ating kinakailangan sa pagharap natin sa bawat araw ng ating buhay. Upang sa gayo'y makita at maranasan ng lahat ang Makapangyarihang pagkilos ng Diyos sa ating buhay. 

Magpatotoo sa Paghahari ng Diyos! (Dakilang Kapistahan ng Pag-akyat ng Panginoong Jesus, Taon A)

Pumunta ang labing-isang alagad sa Galilea, sa bundok na sinabi sa kanila ni Jesus. Nang makita nila si Jesus, siya'y sinamba nila, subalit may ilan sa kanilang nag-alinlangan. Lumapit si Jesus at sinabi sa kanila, "Ibinigay na sa akin ang lahat ng kapangyarihan sa langit at sa lupa. Kaya't habang kayo'y humahayo, gawin ninyong alagad ko ang mga tao sa lahat ng bansa. Bautismuhan ninyo sila sa pangalan ng Ama, at ng Anak, at ng Espiritu Santo. Turuan ninyo silang sumunod sa lahat ng iniutos ko sa inyo. Tandaan ninyo, ako'y laging kasama ninyo hanggang sa katapusan ng panahon." - Mateo 28:16-20 (ABMBB)

Lahat tayo ay nagnanais na makarinig ng good news sa bawat taong makakusap natin. Madalas, kapag pinapipili tayo kung ano ang pipiliin natin sa dalawa ang gusto at una nating marinig, mas inuuna natin ang good news kaysa bad news. Mas gusto natin ang mapakinggan ang mga bagay na magdudulot sa atin ng tuwa at galak, kaysa bad news na hindi natin alam kung paano tatanggapin ito, dahil na rin sa ayaw nating masaktan o masira ang araw natin. Kapag nakakarinig ng magandang balita ang ating mga kapamilya, kamag-anak, kaibigan, kakilala tungkol sa atin, sila rin ay napupuspos ng galak, dahil sa magandang pagpapalang natamo natin. Ang bawat pananalita natin, bilang isa sa paraan ng ating pakikipag-ugnayan sa kapwa, ay nagdudulot sa makakabatid nito ang mensaheng nais nating iparating sa kanila. Kahit ito ay mabuti at masama. Lalo na sa panahong ito na makabago na ang pamamaraan ng ating paghahatid ng balita o impormasyon sa kapwa, sa pamamgitan ng internet, telepono, cell phone, at iba pa, ay mabilis na natin itong napararating sa iba ang mensahe sa kanila. Kumbaga sa salitang Ingles, "Small World" na tayo dahil parang kaharap natin o katabi ang ating kausap. Dahil sa bilis ng pagdadala ng mensahe sa atin sa pamamagitan ng makabagong teknolohiya. Wala nang malayo, o kahit pulo at dagat ang pagitan ng magkausap, ay parang magkatabi o magkaharap sila sa kanilang pakikipag-ugnayan sa bawat isa.

Ngayong Linggong ito ay ipinagdiriwang natin ngayon ang Dakilang Kapistahan ng Pag-akyat ni Jesus sa langit. Sa tagpo ng ating Ebanghelyo ngayon at sa Unang Pagbasa, ay makikita natin na si Jesus na namamaalam na siya sa kanyang mga alagad. Sa kanyang pagbabalik sa Ama, ay hindi rito natatapos ang misyon ni Jesus na ipalaganap ang Mabuting Balita sa lahat. Sa kanyang pasg-alis, ay inihabilin niya sa kanyang mga alagad na ipaganap ang Mabuting Balita sa lahat, binyagan at turuang sumunod sa utos at halimbawang inwan niya sa lahat. Bagaman may kaakibat na panganib ito, ay pinangakuan sila ni Jesus na hindi niya sila iiwan. Ang Banal na Espiritu na kanyang isusugo ang siyang magpapalakas, magiging gabay nila at magpapaalala sa kanila tungkol sa kanya. Bagaman wala na siya sa kanilang piling, ay nanatili pa rin siya sa pamamagitan ng halimbawang isinabuhay ng mga alagad, na siyang ipinagpapatuloy hanggang sa ngayon ng mga taong tumanggap sa kanya ng may buong pananampalataya, pag-asa at pag-ibig sa kanyang presenya. Kung kaya sa ikalawang pagbasa, ay matutunghayan natin ang pagpapahayag ni San Pablo sa kanyang sulat sa mga Taga Efeso ay idinadalangin niya na makita nila ang kapangyarihan ni Cristo sa kanilang buhay pananampalataya mula nang matanggap nila ang aral na itinuro sa kanila ni Apostol San Pablo. Sapagkat sa muling pagkabuhay ni Cristo at sa kanyang pag-akyat, ay ipinakita ng apostol ang tagumpay ni Cristo, mula sa kamatayan at ang kanyang paghahari sa sanlibutan. Sa kanyang tagumpay, ay nakikibahagi rito ang mga Kristiyanong nanatiling tapat sa kanyang pananampalataya, kung kaya dalangin ni San Pablo na mabatid nila kung gaano sila kapalad kung makasama sila sa tagumpay na ito ni Cristo sa bawat sumampalataya sa kanya. At sa ating Salmong Tugunan, ay masayang niluluwalhati ng Salmista ang tagumpay ng Diyos mula sa kanilang mga kaaway, at ang kaluwalhatiang tinamo nila, ay kanilang ipinagdiriwang, kung kaya inaanyayahan tayo na magbunyi sa tagumpay na ibinibigay ng Diyos sa bawat isa sa atin.

Ngayon ay ipinagdiriwang rin natin ngayon ang Araw ng pandaigdigang Komunikasyon. Nanawagan ang simbahan sa lahat na nawa ang media, bilang isang mahalagang instrumento ng pagpapahayag ng mensahe sa bawat tao, ay maging daan upang maipahayag ang bawat balita at impormasyon sa lahat ng tao nang may katotohanan, at hindi pansariling interes ang pairalin. Nawa ang media rin ay maging isang daan upang maipahayag sa lahat ng tao ang Mabuting Balita sa lahat ng tao, at hindi maging daan sa kasiraang puri at pagsasamantala na nagiging sanhi ng kaguluhan, pagkakabaha-bahagi, at di pagkakasundo ng bawat isa, dahil sa maling impormasyong ibinabalita sa lahat. 

Nawa'y palaging ang Mabuting Balita ni Cristo ang siyang makita at maranasan ng lahat ng makakakilala sa atin, hindi lang sa pananalita at kilos, kundi maging sa mga makabagong teknolohiya na ginagamit natin sa pakikipag-ugnayan sa iba. Nang sa gayon, ay madama ng bawat isa sa atin ang presensya ni Cristo na nakikita sa atin.   

Pakikinig: Pagpapakita ng Pagsunod At Pagkakakilanlan (Linggo sa Ika-4 Na Linggo ng Pasko ng Muling Pagkabuhay, Taon A)

Noong panahong iyon: Sinabi ni Jesus, "Tandaan ninyo ito: ang pumapasok sa kulungan ng mga tupa nang hindi sa pinto nagdaraan, kundi umaakyat sa di dapat pagdaanan, ay magnanakaw at tulisan. Ngunit, ang nagdaraan sa pintuan ay ang siyang pastol ng mga tupa. Pinapapasok siya ng bantay-pinto, at pinakikinggan ng mga tupa ang kanyang tinig. Tinatawag niya ang kanyang mga tupasa kani-kanilang pangalan, at inilalabas sa kulungan. Kapag nailabas na, siya'y nangunguna sa kanila at sumusunod naman ang mga tupa, sapagkat nakikilala nila ang kanyang tinig. Hindi sila sumusunod sa iba, bagkus pa nga, ay patakbong lumalayo, sapagkat hindi nila nakikilala ang kanyang tinig." Sinabi ni Jesus ang talinghagang ito, ngunit hindi nila nauunawaan ang ibig niyang sabihin. Kaya't muling sinabi ni Jesus, "Tandaan ninyo: ako ang pintuang dinaraanan ng mga tupa. Ang mga nauna sa akin ay mga magnanakaw at mga tulisan, ngunit hindi sila pinakinggan ng mga tupa. Ako ang pintuan. Ang sinumang pumapasok sa pamamagitan ko'y maliligtas. papasok siya't lalabas, at makakatagpo ng pastulan. Kaya lamang pupunta rito ang magnanakaw ay upang magnakaw, pumatay at magwasak. Naparito ako upang ang mga tupa'y magkaroon ng buhay - isang buhay na ganap at kasiya-siya." - Juan 10:1-10 (MBB)  

 Naniniwala ako sa kasabihang ingles na, "Tell me who your friends are and I'll tell you who you are." at "Birds have the same feathers, will flock together." Isa ito sa mga kilalang kasabihan na nagpapakilala ng ating pagkakakilanlan at uri ng estado sa buhay, batay sa mga taong ating nakakasama. Sapagkat, ang ating paniniwala, hilig, nais at ang ating pag-uugali ay nababago, batay sa mga taong nakapaligid sa atin, at sa mga taong nais nating samahan. Madals, ay madali tayong magkaroon ng impression sa kanila kung ano bang pagkatao nila. Minsan pa nga, ay makikilala mo na kung anong ugali meron sila. Kadalasan din, kapag napasama tayo sa isang rupo, o ang ating kaibigan, ang ating ugali o ang ugali ng ating kaibigan ay nababago, dahil na rin sa mga taong nakapaligid sa kanila, maging ito man ay mabuti o masama. Nakakalungkot minsan na may mga kaibigan tayo o kasama na biglang nagbago ang kanilang ugali na dating mabuti ay masama, o kahit nagiging sunud-sunuran na lang sila sa layaw ng kanilang mga kaibigan. Na tila baga hindi nila naiisip kung makakabuti ito o masama sa kanilang kapwa o kanilang pagkatao. Kahit minsan, kahit anong pilit nating pakiusapan, ay di nila ito pinapansin. Mapapansin na lang nila ito kapag nasadlak na sila sa isang kumplikadong sitwasyon o nagkaroon na ng tabangan sa samahan. Napagtatanto nila na mali ang kanilang nagawa at hindi ito ang tunay namakapagbibigay sa kanila ng tunay na kaligayan sa buhay.

Ngayong Linggong ito sa ika-apat a Linggo ng Pasko ng Muling Pagkabuhay, ay ipnagdiriwang natin an linggong ito na Linggo ng Mabuting Pastol. Na kung saan, ay matutunghayan natin si Jesus, bilang mabuting pastol na walang hangad, kundi ang bigyang buhay ang kawang ibinigay sa kanya ng Diyos. Ipinapakita sa atin ni Jesus sa atin na bilang isang pastol sa kanyang kawan, ay tungkulin niyang pangalagaan ito at bigyang buhay ang kawang ito, na walang iba kundi ang simbahan. Binigyang diin din niya na ang sinumang nakikinig sa kanyang tinig, ay tunay na kanyang alagad. Ang ibang pastol na tinutukoy rito ay ang mga taong nagtatangkang manira sa kawan. Mga taong walang ginawa kundi ang sirain ang pananampalataya ng simbahan, at wasakin ito. Sa kabila nito, ay pinaaalalahanan tayo ni Cristo na patuloy na makinig at sumunod sa kanya. Sa pamamgitan nito, ay magiging ligtas tayo sa kapahamakang idinudulot ng mga taong nagnanais sumira ng ating pananampalataya at pagkatao.

Ang paalalang ito ay makikita natin sa Unang Pagbasa, na ipangangaral ni Apostol San Pedro na ang kaligtasan ay na kay Cristo na nag-alay ng buhay para sa katubusan natin. At upang maligtas, ay kinakailangan ang pagsisisi, pagpapabinyag, at pangangakong mabuhay sa aral ni Cristo. Binabalaan ang mga pinangarala nila na lumayo sila sa masamang lahing ito upang maligtas. Ang masamang lahing ito, ay hindi lang tumutukoy sa mga Judio, kundi sa mga gawang masama tulad ng pandaraya, pagiging mataas, palalo, at iba pa na pinapakita ng Pariseo. Ang babalang ito ng mga alagad ay pagpapakita ng kanilang pagmamalasakit sa mga tao, kagaya ng ipinakita ni Jesus sa kanila. Itong kanilang aral ay patuloy na kanilang isinabuhay, na siyang tanda ng patuloy na pagpapastol sa mga natawag sa Kristiyanismo, sa pamamagitan nila. Gayon din sa ating Ikalawang Pagbasa, na ipnapakita ni San Pedro sa atin ang halimbawang ipinakita ni Cristo sa atin sa kanyang pagtitis, bilang isang pastol sa kanyang kawan. sa halip na gumanti, ay pinili niyang manahimik at manalig sa Diyos. Dahil sa kanyang pag-aalay ng buhay, ay nagkaroon tayo ng panibagong buhay, panibagong pag-asa, dahil sa pag-ako niya ng ating mga kasalanan, na sa halip na tayop ay parusahan. tanda ng kanyang pagmamahal sa kawang kanyang inaalagaan. Kung kaya ipinapayo niya na tularan ng bawat aliping Kristiyano ang halimbawang ito, bilang tanda ng kanilang pakikiisa sa Pastol na naghandog ng buhay para sa kanila. Kung kaya ang katangian ng isang mabuting pastol ay matatagpuan natin sa Salmong Tugunan. Ipinapakitang panatag ang salmista sa paggabay sa kanya ng pastol, at nangangamba para sa kanyang kaligtasan. Dahil nariyan ang pastol na aalalay, gagabay at magtatanggol sa kanya.

 Kaalinsabay din ng pagdiriwang ng Linggo ng Mabuting Pastol, ay ipinagdiriwang natin ang Linggo ng Pandaigdigang Bokasyon. Nananawagan ang simbahan sa lahat ng mga kaanib nito na ipanalangin at himukin ang mga kabataang may tawag sa bokasyon sa pagpapari, pagmamadre, at pagiging pinunong layko. Sapagkat kulang ang mga manggagawa sa simbahan at marami pang lugar na kinakailangang makilala ang di magmamaliw na pag-ibig ng Diyos sa lahat. Kung kaya, hinihingi din ng simbahan na ipanalangin din natin ang mga pastol ng ating simbahan, ang Papa, mga obispo, pari, diyakono, madre, at lahat ng mga naglilingkod dito, na nawa'y makita sa kanila ang larawan ni Cristong pastol na ngangalaga sa kanyang kawan ngayon sa kasalukuyan. Sapagkat sila ay inilagay ng Diyos upang pangalagaan, ingatan, bantayan, at palakasin ang bawat kaanib ng Simbahan, ano pa man ang kalagayan, lahi, at kulturang kinabibilangan. Sapagkat ang bawat binyagan ay tupang nangangailangan ng kalinga at gabay ng Diyos. Kung kaya, ang bawat pari at relihiyoso ay nakikibahagi sa pagiging pastol ni Cristo, na naghahandang mag-alay ng buhay para sa kanyang Simbahan. Dahil sila rin ang tagapagpaalala sa atin kung sino tayo ayon sa paningin ng Diyos at paano dapat tingnan rin natin ang ating kapwa, sang-ayon sa kalooban ng Diyos. 

Nawa'y palagi tayong makinig sa ating butihing pastol at sa kanyang katuwang sa bawat sandali ng ating buhay. Ipanalangin natin ang mga katuwang sa pagpapastol ng ating Panginoon, kagaya ng pari at madre. Upang sa gayo'y maaninag natin ang pagmamahal ni Cristo sa bawat isa sa atin, sa pamamagitan nila na kumikilos at nagtuturo sa atin ng daan patungo sa kanya. 

Piliin ang Mabuti! (Miyerkules, sa Ika-2 Linggo ng Pasko ng Muling Pagkabuhay, Taon I)

Sapagkat gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan, kaya't ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan. Isinugo ng Diyos ang kanyang Anak, hindi upang hatulang maparusahan ang mga tao, kundi upang iligtas ang mga ito sa pamamagitan niya. Hindi hinahatulang maparusahan ang sumasampalataya sa Anak. Ngunit hinatulan na ang hindi sumasampalataya, sapagkat hindi siya sumampalataya sa kaisa-isang Anak ng Diyos. Ganito ang paghatol ng Diyos: naparito sa sanlibutan ang ilaw, ngunit inibig pa ng mga tao ang dilim kaysa liwanag, sapagkat ang kanilang mga gawain ay masasama. Kinasusuklaman ng mga gumagawa ng masama ang ilaw, ni hindi lumalapit dito upang hindi mahayag ang kanilang mga gawa. Ngunit ang namumuhay ayon sa katotohanan ay lumalapit sa ilaw, upang maihayag na ang mga ginagawa niya ay pagsunod sa Diyos. - Juan 3:16-21 (ABMBB)

"Walang sinumang magulang ang nagnanais na mapahamak ang kanyang anak." Ito ang tumatak sa isip ko noong ako ay umattend sa isang retreat sa isang simbahan noong ako ay nasa High School pa lang. Bagaman ang paksa ng aming retreat ay tungkol sa malalim na pag-ibig ng Diyos sa atin. Ibinigay sa aming halimbawa ay kapag ang anak mo na 6 na taong gulang ay naghihiram sa iyo ng gunting, pahihiramin mo ba? Nasabi sa amin, na kung lalaki, ay sa halip na gunting, ay laruang robot, o kung babae ay lutu-lutuan. Dahil alam ng magulang kung ano ang makakabuti at makakasama sa kanyang anak. Ganoon din ang Diyos, alam niya kung alin ang makakabuti at makakasama sa atin. Kung kaya naglagay siya ng mga kautusan, batas, alituntunin upang walang isa man sa kanyang nilikha ay mapariwara at mapahamak nang tuluyan. 

Ito ang nilalayon ni Jesus sa ating Ebanghelyo ngayong araw na ito. Ang tunay na layunin ng Diyos para sa tao, at ang pagkakatawang tao ng kanyang bugtong na Anak ay nasa unang talata na kilalang-kilala at sikat na Juan 3:16: " Sapagkat gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan, kaya't ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan." Hindi mapasubalian ang sukdulang pagmamahal niya sa ating lahat, kahit na humantong ito sa kamatayan ng kanyang Anak sa Krus. Sapagkat ninanais ng Diyos na makilala ng tao ang mabuti, ang malaman ng tao ang kabutihan ng Diyos na nais niyang iparamdam sa atin. Kung kaya ninanais ng Diyos na panigan natin at piliin ang katotohanan, at ang mabuti sa kanyang paningin. Sa twing tayo ay lalayo sa kanya sa pamamagitan ng paggawa ng kasalanan, ay tayo na mismo ang humahatol sa ating sarili, dahil ang paggawa ng kasalanan ay paglayo sa kanyang maka-amang pagmamahal sa atin. Samakatuwid, ay ang pag-ayaw nating iparamdam niya sa atin ang kanyang pagmamahal. Kumbaga, ay naroon ang malayang pagpili ng tao kung nais niyang tanggapin ang pag-ibig ng Diyos o hindi. Subalit, magpahanggang ngayon, ay nananatili ang katotohanang nais ng Diyos na piliin natin ang manatili sa kanyang pag-ibig sa pamamagitan ng pagtataglay ng pananampalataya sa kanyang anak. 

Nawa'y palagi tayong manatili sa pag-ibig ng Diyos sa pamamagitan ng pagsasabuhay ng pananampalatayang tinanggap natin kay Cristo, at habang may panahon pa, ay sikapin nating magbalik-loob sa kanya. Sapagkat ang pananatili sa kanyang piling ay nagdadagdag ng kasiyahan sa kanya at magdudulot sa atin ng kapayapaan hanggang sa matamo natin ang kaligtasang nais niyang makamit natin.  

Maging Daan Upang Makilala ang Diyos! (Martes, Paggunita Kay San Felipe at Santiago, Taon I)

Sumagot si Jesus, Ako ang daan, ang katotohanan, at ang buhay. Walang makakapunta sa Ama kundi sa pamamagitan ko. Kung ako'y kilala ninyo, a kilala na rin ninyo ang aking Ama. Mula ngayon ay kilala na ninyo siya at inyo nang nakita. Sinabi sa kanya ni Felipe, Panginoon, ipakita po ninyo sa amin ang Ama at masisiyahan na kami. Sumagot si Jesus, Felipe, kaytagal na ninyo akong kasama, hanggang ngayo'y hindi mo pa ako kilala? Ang nakakita sa akin ay nakakita na sa Ama. Bakit mo sinasabing Ipakita mo sa amin ang Ama? Hindi ka ba naniniwalang ako'y nasa Ama at ang Ama ay nasa akin? Hindi sa akin galing ang sinasabi ko sa inyo. Ngunit ang Ama na nasa akin ang siyang gumaganap ng kanyang gawain. Maniwala kayo sa akin; ako'y nasa Ama at ang Ama ay nasa akin. Kung ayaw ninyong maniwala sa sinasabi ko, maniwala kayo dahil sa mga ginagawa ko. Pakatandaan ninyo: ang nananalig sa akin ay makakagawa ng mga ginagawa ko, at higit pa kaysa rito, sapagkat babalik na ako sa Ama. At anumang hilingin ninyo sa aking pangalan ay gagawin ko upang maparangalan ang Ama sa pamamagitan ng Anak. Kung hihiling kayo ng anuman sa aking pangalan, ito ay aking gagawin. - Juan 14:6-14 (ABMBB) 

Lahat tayo ay naghahanap sa Diyos.  Isa itong katunayan na lahat tayo ay naniniwala na may lumikha sa atin na patuloy na kumakalinga sa atin. Kahit hindi natin nakikita. Naniniwala tayong hindi lamang siya nakaupo sa langit, at nanonood sa ating mga gawain. Siya ay patuloy na kumikilos, nakikisalamuha sa ating lahat. Dama niya ang ating mga pangangailangan, kasiyahan, kalungkutan, at higit sa lahat, ay alam din niya ang ating iniisip at gagawin. Ipinakita niya ito sa atin sa pamamagitan ng pagkakatawang-tao ng kanyang anak na si Jesu-Cristo. Sa pamamagitan niya, ay naramdaman ng mga tao ang presensya ng Diyos. Lalo na sa mga dukha at aba na inaakala nilang nilimot na sila ng Diyos. Sa panahon natin ngayon, ay marami ang naghahanap kung paano aabutin ang Diyos. kanya-kanyang paraan upang madama nila ang kanyang presensya. Kahit na may pagkapanatiko, para maabot lang ang kaligtasang minimithi. Kung kaya, marami na ang nalilito, sino at ano yung tamang daan ba ang susundan? Maraming daan na nagpapakilala kung saan ang tamang landas patungo sa kanya.

Ipinakikilala sa atin ng ating Ebanghelyo sa araw na ito ni Jesus na siya ang daan, katotohanan at buhay sa kanyyang mga alagad. Siya ang tagapamagitan at lubos na nakakakilala sa Ama na patuloy nating nilalapitan. Nang marinig ito ni Felipe, ay inakala niyang ang literal na sinabi ni Cristo na ang nakakita sa kanya ay nakakita sa Ama kung kaya hiniling niya na makita ang anyo ng Diyos. Niliwanag ni Jesus na hindi literal na anyo ng Diyos ang tinutukoy niya. Kundi ang gawain ni Jesus ay nagpapakilala kung sino ang Diyos at ano ang tunay na katangian niya. Ipinapakita niya sa atin ngayon ang tunay na anyo ng Diyos sa pamamagitan ng kanyang gawa, bilang isang Diyos na mahabagin, maunawain, mapagpatawad, at mapagmahal. Kung mananatili tayong maigi kay Jesus, ay hindi tayo maliligaw sa mga maling pag-unawa sa katangian ng Diyos na ipinakikilala ng mundo. Sapagkat si Jesus ang tunay na nakakaalam kung paano tayo makalalapit at makikilala nang husto ang Diyos na dapat nating parangalan at pasalamatan.

Nawa'y manatili tayo kay Jesus na siyang daan, katotohanan at buhay patungo sa Ama. Upang sa gayo'y maunawaan natin ang tamang landas na pinakananais ng Diyos sa atin, ang lumakad sa kanyang daan.