Mapuno Sa Presensya ng Diyos (Linggo, Sa Ika-3 Linggo ng Kwaresma, Taon I)

Dumating siya sa isang bayan na tinatawag na Sicar. Malapit ito sa bukid na ibinigay ni Jacob sa kanyang anak na si Jose. Dito matatagpuan ang balon ni Jacob. Dahil siya'y napagod sa paglalakbay, umupo si Jesus sa tabi ng balon. Halos katanghalian na noon. May isang Samaritanang dumating upang umigib, at sinabi ni Jesus sa kanya, Maaari mo ba akong bigyan ng maiinom? Wala noon ang kanyang mga alagad dahil sila'y bumibili ng pagkain sa bayan. Sinabi sa kanya ng babae, Ikaw ay Judio at Samaritana naman ako! Bakit ka humihingi sa akin ng inumin? Sinabi niya iyon sapagkat hindi nakikihalubilo ang mga Judio sa mga Samaritano. Sumagot si Jesus, Kung alam mo lamang ang kaloob ng Diyos, at kung sino itong humihingi sa iyo ng inumin, ikaw ang hihingi sa kanya at bibigyan ka naman niya ng tubig na nagbibigay-buhay. Nagsalita ang babae, Ginoo, malalim ang balong ito at wala ka namang panalok. Saan ka kukuha ng tubig na nagbibigaybuhay? Ang balong ito ay pamana pa sa amin ng aming ninunong si Jacob. Dito siya uminom, gayundin ang kanyang mga anak at mga hayop. Higit ka pa ba sa kanya? Sumagot si Jesus, Ang bawat uminom ng tubig na ito'y muling mauuhaw, ngunit ang sinumang uminom ng tubig na ibibigay ko sa kanya ay hindi na muling mauuhaw kailanman. Ang tubig na ibibigay ko ay magiging batis sa loob niya, at patuloy na bubukal at magbibigay sa kanya ng buhay na walang hanggan. Sinabi ng babae, Ginoo, bigyan po ninyo ako ng tubig na ito upang hindi na ako mauhaw, ni pumarito pa upang sumalok muli. Umuwi ka at isama mo rito ang iyong asawa, wika ni Jesus.Wala akong asawa, sagot ng babae. Sinabi ni Jesus, Tama ang sinabi mong wala kang asawa sapagkat lima na ang iyong naging asawa, at ang kinakasama mo ngayon ay hindi mo asawa. Totoo nga ang sinabi mo. Sinabi ng babae, Ginoo, isa kang propeta, hindi nga ba? Dito sa bundok na ito sumamba sa Diyos ang aming mga ninuno, ngunit sinasabi ninyong mga Judio na sa Jerusalem lamang dapat sambahin ang Diyos. Sinabi naman ni Jesus, Maniwala ka sa akin, darating na ang panahon na sasambahin ninyo ang Ama hindi na sa bundok na ito o sa Jerusalem. Hindi ninyo kilala ang inyong sinasamba, ngunit kilala namin ang aming sinasamba, sapagkat ang kaligtasan ay nagmumula sa mga Judio. Subalit dumarating na ang panahon at ngayon na nga, na ang mga tunay na sumasamba sa Ama ay sasamba sa kanya sa espiritu at sa katotohanan. Sapagkat ganyan ang uri ng pagsambang kinalulugdan ng Ama. Ang Diyos ay Espiritu kaya dapat siyang sambahin sa espiritu at sa katotohanan. Sinabi ng babae, Nalalaman ko pong darating ang Mesiyas, ang tinatawag na Cristo. Pagdating niya, siya ang magpapahayag sa amin ng lahat ng bagay.  Ako na kausap mo ngayon ang iyong tinutukoy, sabi ni Jesus. Dumating ang kanyang mga alagad nang sandaling iyon, at nabigla sila nang makita nilang nakikipag-usap si Jesus sa isang Samaritana. Ngunit isa man sa kanila'y walang nagtanong sa babae, Ano ang kailangan ninyo? Wala ring nagtanong kay Jesus, Bakit ninyo siya kinakausap? Iniwanan ng babae ang kanyang banga, bumalik sa bayan at sinabi sa mga tagaroon, Halikayo! Tingnan ninyo ang taong nagsabi sa akin ng lahat ng ginawa ko. Siya na kaya ang Cristo? Kaya't lumabas ng bayan ang mga tao at nagpunta kay Jesus. Samantala, makailang ulit na sinabi ng mga alagad kay Jesus, Guro, kumain na kayo. Ngunit sumagot siya, Ako'y may pagkaing hindi ninyo nalalaman. Kaya't nagtanung-tanungan ang mga alagad, May nagdala kaya sa kanya ng pagkain? Sinabi sa kanila ni Jesus, Ang pagkain ko'y ang tuparin ang kalooban ng nagsugo sa akin at tapusin ang ipinapagawa niya sa akin. Hindi ba sinasabi ninyo, Apat na buwan pa at anihan na? Sinasabi ko naman sa inyo, masdan ninyo ang mga bukid, hinog na ang trigo at handa nang anihin. Ang umaani ay tumatanggap ng kabayaran at nagtitipon ng bunga para sa buhay na walang hanggan. Kaya't kapwa nagagalak ang nagtatanim at ang umaani. Totoo ang kasabihang, Iba ang nagtatanim at iba naman ang umaani. Isinugo ko kayo upang anihin ang hindi ninyo itinanim. Iba ang naghirap dito at kayo naman ang umani ng kanilang pinaghirapan. Maraming Samaritano sa bayang iyon ang nanalig kay Jesus dahil sa patotoo ng babae, Sinabi niya sa akin ang lahat ng aking ginawa. Kaya't pumunta sila kay Jesus at nakiusap na tumigil muna siya roon, at tumigil nga siya roon sa loob ng dalawang araw.  At marami pang sumampalataya nang mapakinggan siya. Pagkatapos, sinabi nila sa babae, Naniniwala kami ngayon, hindi na dahil sa sinabi mo kundi dahil sa narinig namin siya. Alam na naming siya nga ang Tagapagligtas ng sangkatauhan - Juan 4:5-42 (ABMBB)

Ang bawat isa sa atin ay may kanya-kanyang mninimithi sa buhay. Isa lang itong katunayan na lahat tayo ay may kanya-kanyang pangangailangan sa buhay at ating pinagsisikapan at pinagpapaguran upang mapuno ang ating pang-araw-araw na pangangailangan. Sabi nga ni Abraham Maslow sa kanyang Hierarchy of Needs, ay ipinapakita niya rito ang limang aspeto ng pangangailangan ng tao na dapat niyang maabot upang makapamuhay siya ng maayos. Ito ay ang pangmateryal na pangangailangan, pagkakaroon ng seguridad sa pamilya at komunidad, panglipunang kinabibilangan, pagkakaroon ng kahalagahan sa sarili at ang pagkakaroon ng katuparan sa kanyang minimithi. Isang katotohanan pa rin ang nangingibabaw sa lahat ng ito: kahit na natamo na niya ang lahat ng ito, ay dumarating pa rin ang pagkakataong nakakaranas ang bawat isa ng pagkasawa at tila walang katapusan sa ating pangangailangan. Ngunit, sa bandang huli, kapag nasumpungan natin ang tunay na makakapuno ng ating pangangailangan, ay napapatid nito ang pagkauhaw sa ating pangangailangan at kahit na minsan ay nagkukulang tayo sa ating pangangailangan, ay inaasahan natin na makakamit natin ito sa tamang panahon, dahil tapat ang nangako sa atin.

Matutunghayan natin sa mga pagbasa ngayon ang ilang tagpo sa kasaysayan sa bayan ng Diyos na nagpapakilala ng kanyang presensya sa kanila upang lumalim ang kanilang pananampalataya sa Kanya na nagliligtas at nagkakaloob ng kanilang pangangailangan. Sa Unang Pagbasa, ay ipinapakita rito na ang mga Israelita, matapos lumabas sa bayan ng Egipto, at naglalakbay sa disyerto patungo sa lupang pangako, ay nakaramdam sila ng pagkauhaw. At dahil nasa ilang na lugar sila, ay nagreklamo sila kay Moises na bakit sila pinababayaan ng Diyos na maghirap sila, at nagsimulang mag-alinlangan sa pangangalaga ng Diyos sa kanila. Kung kaya dumalangin si Moises para sa kanila. Iniutos ng Diyos na paluin ng kanyang tungkod ang bato sa may bundok ng Horeb at may tubig na lalabas doon. Ginawa nga ito ni Moises at nakainom ang mga Israelita. Kung kaya sa ating Salmong Tugunan, ay nanawagan ang Salmista na magtiwala tayo, sumamba at magpasalamat sa Diyos na lumalang sa atin at nagpakita ng kabutihan. Nanawagan din siya na iwaksi ang pag-aalinlangan sa kanyang kapangyarihan tulad ng ginawa ng Bayang Israel. Sa ating Ebanghelyo, ay makikita natin ang Babaing Samaritana na kinausap ng ating Panginoon. Dahil sa nauuhaw ang ating Panginoon, ay nakiusap siya sa Samaritana na kung maari ay makiinom siya. Dahil sa may alitan at pagtatangi ang mga Judio at Samaritano (mga hindi purong Judio), ay nagtaka ang babae kung bakit na nakikipag-usap siya sa kanya. Ipinahayag rito ni Jesus ang kanyang katauhan na inihalintulad niya sa tubig na hindi na muling mauuhaw ang sinumang lumalapit sa kanya. Dahil sa literal na inunawa ito ng babae, ay nasabi niya ang kanilang kalagayan at ang kanilang kaibahan sa mga Judio sa paraan ng kanilang pagsamba't pagkilala sa Diyos. Ipinahayag ni Jesus dito na darating ang araw na mabubuwag na ang pagtatangi sa pagsamba't pagkilala sa Diyos, sa pamamagitan ng pagsamba sa Espiritu at katotohanan. Pagsamba sa Espiritu na sa paraang iisang diwa ang mga sumasamba, wala nang kaibahan at pagtatangi, at sa katotohanan tungkol sa pagliligtas at walang maliw na pagmamahal ng Diyos sa bawat isa. Naibahagi rin ng babae na darating ang Cristo, ang tagapagligtas ng lahat. Pinatunayan ito ni Jesus sa pamamagitan ng kanyang pakikipag-usap sa babae tungkol sa kalagayan nito. bagay na ikinamangha ng samaritana at naging katibayan upang madama niya at kanilang lipi ang kaligtasan ng Diyos ay hindi lamang para sa mga Judio, kundi para sa lahat. Ipinakita rito ni Jesus ang kanyang presensya na patuloy na nakakapuno ng malalim na pagnanais ng tao na mapalapit sa Diyos at ang hangarin ng Diyos na makilala siya ng lahat at magtamo ng kaligtasan. At ang ganitong paksa ay lalo pang nahayag sa ating Ikalawang Pagbasa sa sulat ni San Pablo sa mga taga Roma, na sa pamamagitan ng pagpapakasakit ni Cristo, ay lalong inihayag ang pag-ibig ng Diyos na tayo ay maligtas at mapawalang-sala sa ating mga kasalanan. Dahil dito, ay kanyang pinapayuhan tayo na magalak at magpasalamat sa Diyos sa kanyang pagpapakita ng pagmamahal, sa pamamagitan ng paghahadog ng buhay ni Cristo para sa ating lahat. Ipinapaalala sa atin ng bawat pagbasa na sa bawat pangangailangan natin, nariyan ng Diyos na patuloy na gagabay at magkakaloob sa atin ng ating minimithi. Dahil nais niyang makilala natin siya na ating Ama na patuloy na nagmamahal at kumakalinga sa atin, at sumampalataya na siya ay nakahandang kumilos upang mapunuan ang ating kakulangan.

Nawa'y maging daan ang panahon ng Kwaresma upang lalo pa nating mapalalim ang ating pananampalaya sa Diyos, na siyang nagliligtas at pumupuno ng ating kakulangan. Upang sa gayon, ay patuloy tayong maging tanda ng buhay na presensya ng Diyos sa ating kapwa, sa pamamagitan ng ating simpleng paghahandog ng kung anuman ang mayroon tayo, na siyang pakikibahagi natin sa paghahandog Ni Cristo ng kanyang buhay para sa ating lahat.

Lahat Mahalaga (Martes, Sa Ikalawang Linggo ng Kwaresma, Taon I)

Pagkatapos ay sinabi ni Jesus sa mga tao at sa kanyang mga alagad, "Ang mga tagapagturo ng Kautusan at ang mga Pariseo ang kinikilalang tagapagpaliwanag ng Kautusan ni Moises. Kaya't gawin ninyo ang itinuturo nila at sundin ang kanilang iniuutos, ngunit huwag ninyong tularan ang kanilang ginagawa sapagkat hindi nila tinutupad ang kanilang ipinapangaral. Pinagpapasan nila ng mabibigat na dalahin ang mga tao, ngunit ni daliri ay ayaw nilang igalaw upang tumulong sa pagdadala ng mga iyon. Pawang pakitang-tao ang kanilang mga gawa. Nilalaparan nila ang mga lalagyan ng talata sa kanilang noo at braso, at hinahabaan ang palawit sa laylayan ng kanilang mga damit.  Ang nais nila ay ang mga upuang pandangal sa mga handaan at ang mga tanging upuan sa sinagoga. Gustung-gusto nilang iginagalang sila sa mga palengke, at tawaging 'guro.'  Ngunit kayo, huwag kayong patawag na 'guro,' sapagkat iisa ang inyong Guro at kayong lahat ay magkakapatid.  Huwag ninyong tawaging ama ang sinumang tao sa lupa sapagkat iisa ang inyong Ama, ang Ama na nasa langit. Huwag kayong patawag na tagapagturo, sapagkat iisa ang inyong tagapagturo, ang Cristo.  Ang pinakadakila sa inyo ay magiging lingkod ninyo. Ang nagmamataas ay ibababa, at ang nagpapakumbaba ay itataas."- Mateo 23:1-12 (ABMBB)

Lahat tayo ay nagnanais na maging maganda ang ating katayuan sa buhay. Kung kaya marami sa atin ang nagsisikap upang maging maganda an ating reputasyon sa ating kapwa. Ito ay nagpapakita lamang na ginagamit natin ang kakayahang ibinibigay sa atin ng Diyos, upang maging maayos ang buhay natin at magdulot ito ng biyaya sa mga taong makakatangap nito. Nakakalungkot nga lang sa panahon natin ngayon ang mga taong nabulag na sa sobrang pagpapahalaga sa sarili, dahil na rin sa tagumpay na kanilang nakamit. Dahil na rin sa kanilang narating, ay hindi na nila nakikita ang kahalagahan ng iba, bagkus, ay minamaliit nila ito, at itinuturing na hindi naman sila ganoon kahalaga sa lipunan. Dahil sa mataas na ambisyon at labis na pagkilala sa sariling tagumpay, ay hindi na rin naiisip ng iba na bago nila narating ang kanilang kalagayan, ay nagsimula sila sa mababang kalagayan, at dahil sa pagsisikap at pagdamay ng mga taong tumulong sa kanila upang maging matagumpay. Nawawala na ang diwa ng tunay na pakikipagkapwa-tao at pagkakaisa, bagkus ay nagdudulot ito ng pagkakampi-kampi at pagkakakanya-kanya dahil sa pansariling interes na bunga ng pansailing kapakinabangan at kawalang ng kababaang loob sa kapwa.

  

Mababasa natin sa ating Ebanghelyo ngayon ang pagtuturo ni Jesus ng pagtataglay ng kababaang loob at pagkakapantay-pantay ng bawat isa. Dahil sa umiiral noong panahon ng ating Panginoon ang pagmamataas ng mga Pariseo't eskriba sa kanilang katayuan bilang mga tagapagturo ng batas at kalooban ng Diyos. Dahil sa kanilang katayuan sa lipunan, ay hindi na nila nakikita ang kahalagahan ng iba, at sa halip, ay niyuyurakan nila ito, dahil sa hindi sila nabibilang sa kanilang katayuan. Kung kaya, ay itinuturo sa atin ng ating Panginoon na maging mapagpakumbaba. Sapagkat lahat tayo ay mahalaga at pantay-pantay sa kanyang paningin, anuman ang ating katayuan. Ii sa lang ang mataas at ang nakakahigit sa lahat, ito ang ating Diyos na siyang lumikha ng lahat ng bagay.Kung tayo man ay tila nakakaangat sa iba, ito ay para sa para gamitin upang maging maayos ang lahat ng bagay na ipinagkatiwala sa atin ng Diyos, at hindi para yurakan ay maliitin ang mga maliliit sa ating lipunan. Ang pagtataglay ng kapakumbabaan ay ipinakita sa atin ng ating Panginoong Jesu-Cristo nung siya'y magpakasakit sa atin at naghandog ng kanyang buhay para sa ating kaligtasan at magkaroon ng buhay na walang hanggan. At hindi lamang para sa atin, kundi parasa lahat ng tao dito sa mundo (Fil 2:6-8; 1 Juan 2:2).

 

Nawa'y turuan tayo ng panahon ng Kwaresma na maging mapagpakumbaba at magpahalaga sa iba, tulad ng ipinakita sa atin ng ating Panginoon.Sapagkat anuman ang katayuan natin, lahat tayo ay pantay-pantay at mahalaga sa kanyang paningin, dahil iisa lamang ang Diyos na lumikha at nagliligtas sa ating lahat.

Tungo Sa Kadakilaan (Linggo sa Ikalawang Linggo ng Kwaresma, Taon A)

"Pagkaraan ng anim na araw, isinama ni Jesus si Pedro at ang magkapatid na Santiago at Juan, at sila'y umakyat sa isang mataas na bundok. Habang sila'y naroroon, nakita nilang nagbago ang anyo ni Jesus, nagliwanag na parang araw ang kanyang mukha at nagningning sa kaputian ang kanyang damit. Nakita na lamang ng tatlong alagad sina Moises at Elias na nakikipag-usap kay Jesus. Sinabi ni Pedro kay Jesus, "Panginoon, mabuti't naririto kami. Kung gusto ninyo, gagawa ako ng tatlong kubol, isa para sa inyo, isa para kay Moises at isa para kay Elias." Habang nagsasalita pa si Pedro, nililiman sila ng napakaliwanag na ulap. Mula rito'y may tinig na nagsabi, "Ito ang minamahal kong Anak na lubos kong kinalulugdan. Pakinggan ninyo siya!" Nang marinig ng mga alagad ang tinig, labis silang natakot at nagpatirapa. Ngunit nilapitan sila ni Jesus at hinawakan. "Tumayo kayo, huwag kayong matakot!" sabi niya. Nang tumingin sila, si Jesus na lamang ang kanilang nakita. Habang sila'y bumababa sa bundok, iniutos sa kanila ni Jesus, "Huwag ninyong sasabihin kaninuman ang inyong nasaksihan hangga't hindi muling nabubuhay ang Anak ng Tao." - Mateo 17:1-9 (ABMBB)

Ang buhay natin sa mundo ay maituturing na isang paglalakbay patungo sa lugar na nais nating puntahan. Sabi nga sa sulat sa mga Hebreo, "Sapagkat hindi rito sa lupa ang palagiang bayan natin, at ang hinahanap natin'y ang bayang masususmpungan sa panahong darating" (Hebreo 13:14 MBB). Kung kaya sa turo ng ating simbahan, tao ay bahagi sa Simbahang naglalakbay o Church Militant. Sapagkat habang inaasam nating marating ang kadakilaan at kaluwalhatiang naghihintay sa atin, ay may mga hamon at pagsubok na dumarating sa ating paglalakbay na ito, na siyang nagpapabigat sa ating paglalakbay. Kung minsan pa nga, ay tila baga mahirap at imposibleng marating ito, dahil na rin sa hindi natin mapigilan at maiwasan ang mga hamong ito. Subalit, sa pamamagitan ng mga hamong ito, ay naipapakita natin sa Diyos ang ating dedikasyon at tunay na hangaring marating at matamo ang buhay na walang hanggan na kanyang ninanais sa atin at atin rin namang inaasam. 

Sa ating mga pagbasa ngayon, ay makikita natin ang ilang tagpo na nagpapakita ng kanilang matagumpay sa misyon ng Diyos sa kanila na maihahalintulad natin sa isang matagumpay na paglalakbay. Sa unang pagbasa, ay makikita natin si Abram na inutusan ng ating Panginoong Diyos na lisanin niya ang kanyang pamilya at bumuo ng isang sambahayan. Sapagkat sa kanya magmumula ang bagong bayan ng Diyos, ang bayang Israel. Bagaman hindi tiyak ni Abram kung saang lugar siya titira, dahil hindi sinabi ng Diyos ang tanging lugar kung saan niya itatayo ang bayang ito, at sa kanyang katandaan at walang kakayahan nang magkaroon ng anak sa paningin niya at ng marami, ay sumunod ng lubos siya. At kung babasahin natin ang kanyang kasaysayan, ay ipinakita ng Diyos ang kanyang katapatan sa kanyang pangako. Hindi niya pinabayaan si Abram sa lahat nitong pangangailangan. Bagaman hindi niya nakita't naabutan ang bayang ito, ay namamalagi ang kanyang pananampalataya sa pangako ng Diyos, at ito ay kanyang napatunayan nang isilang ng kanyang asawa na si Sarai ang kanilang anak na si Isaac. At dahil sa kanyang pananampalataya, ay kinilala ito ng lahat ng sumasampalataya sa Diyos, at ginamit siyang halimbawa ni San Pablo na halimbawa ng tunay na pananampalataya sa Diyos (Roma 4). Ang pagkakaroon ng ugaling katulad ni Abram ay mas lalong binigyang diin sa ating Salmong Tugunan. Binibigyang diin ng salmista ang katapatan ng Diyos sa lahat ng sumusunod at nagtitiwala sa kanya. Kung kaya, tayo ay inaanyayahan na maging tapat at patuloy tayong maging matatag sa ating pananampalataya, sapagkat and Diyos ang siyang magkakaloob ng ating pangangailangan at gantimpala sa ating pananatiling tapat sa kanya. Sa ating Ebanghelyo sa araw na ito, ay makikita natin ang pagbabagong-anyo ni Jesus sa bundok, kasama sila Pedro, Santiago, at Juan. Nasaksihan ng kanyang mga alagad ang pagbabagong anyong ito ng ating Panginoon, ang kanyang kadakilaan at kaluwalhatian. Nakita rin nila na kausap si Moises at Elias. Ang tagpong ito ay nagpapakita sa atin ng kadakilaan ng ating Panginoon, ang kanyang kaluwalhatian pagdating ng kanyang paghahari sa sanlibutan. Subalit, bago niya marating ito, ay magdaranas muna siyang paghihirap at pagpapakasakit. Ang bundok na kanyang tinungo, ay isang anyo o larawan ng kanyang pagpapakasakit, katulad ng kanyang paglalakbay mula sa Jerusalem, patungo sa Golgota, ang dako ng kanyang pag-aalay ng sarili para sa ating lahat. Ang dalawang dakilang tao na kausap ni Jesus na sil Moises at Elias ay kumakatawan sa batas at sa propeta, na siyang pinakamahalagang saligan ng pananampalataya ng mga Judio. Ipinapakita rito na si Jesus ang katuparan ng Batas sa Lumang Tipan, at siya ang hinulaan ng mga propeta na lingkod ng Diyos na magpapakasakit para mabigyang buhay ang lahat. At ang tinig ng Diyos na kanilang narinig ay isang pagpapakita ng kaluwalhatiang ibinigay ng Diyos sa kanyang anak na si Jesus, na siyang naglalarawan ng pagtatampok ng Diyos sa kanya sa huling araw, at pagpapakita ng kanyang kaluwalhatian at kadakilaang mamamalas natin pagdating ng takdang panahon. Ang kadakilaang ito ay inilalarawan sa ating ng ikalawang sulat ni San Pablo kay Timoteo sa ikalawang pagbasa ang tagumpay ni Jesus sa kanyang kamatayan, at ang pagkalupig sa lahat ng mga kaaway. Ang tagumpay na ito ay paghahayag ng kagandahang loob niya sa atin, kung kaya pinapayuhan niya si Timoteo na makibahagi sa pagliligtas ng Diyos sa lahat, sa pamamagitan ng pagsasabuhay ng mabuting balita yamang siya rin ay tinubos sng dugo ni Cristo. Ang mga pagbasang ito ay nagpapaalala sa atin ngayong kwaresma, na bagaman maraming pagsubok, ay nararapat tayong maging matatag at matapat, sapagkat sa ating pagiging matapat, ay nakikibahagi tayo sa paghihirap ni Cristo, at tulad niya, ay makikibahagi rin tayo sa kadakilaan na kanya rin tinamo, ang muling pagkabuhay at pagtataglay ng buhay na walang hanggan.

Nawa sa panahong ito ng Kwaresma, ay maging inspirasyon natin ang mga pagbasa sa araw na ito na maging matatag at huwag malawan ng pag-asa sa ating paglalakbay sa mundong ito. Sapagkat ang ating pagiging tapat sa pananampalataya ay maghahatid sa atin tungo sa kadakilaan na ating ninanais, at pagtitiwala sa katapatan ng Diyos na tunay nagkakaloob ng ganitmpala sa tunay na nanatiling tapat sa kanya.      

Matutong Manindigan Sa Kabutihan (Unang Linggo ng Kwaresma, Taon A)

Pagkatapos, si Jesus ay dinala ng Espiritu sa ilang upang tuksuhin ng diyablo. Siya'y nag-ayuno sa loob ng apatnapung araw at apatnapung gabi kaya't siya'y nagutom. Dumating ang diyablo at sinabi sa kanya, "Kung ikaw ang Anak ng Diyos, gawin mo ngang tinapay ang mga batong ito." Ngunit sumagot si Jesus, "Nasusulat, 'Ang tao'y hindi lamang sa tinapay nabubuhay, kundi sa bawat salitang nagmumula sa bibig ng Diyos.' " Pagkatapos, dinala siya ng diyablo sa Jerusalem, ang banal na lunsod, at pinatayo sa taluktok ng Templo. Sinabi nito sa kanya, "Kung ikaw ang Anak ng Diyos, magpatihulog ka, sapagkat nasusulat, 'Sa kanyang mga anghel, ika'y itatagubilin,at sa kanilang mga kamay, ika'y aalalayan, nang sa mga bato, paa mo'y hindi masasaktan.' " Ngunit sumagot si Jesus, "Nasusulat din naman, 'Huwag mong susubukin ang Panginoon mong Diyos.' " Pagkatapos, dinala naman siya ng diyablo sa isang napakataas na bundok at ipinakita sa kanya ang lahat ng kaharian sa daigdig at ang kapangyarihan ng mga ito. Sinabi ng diyablo sa kanya, "Ibibigay ko sa iyo ang lahat ng ito kung magpapatirapa ka at sasamba sa akin." Kaya't sumagot si Jesus, "Lumayas ka Satanas! Sapagkat nasusulat, 'Ang Panginoon mong Diyos ang dapat mong sasambahin. At siya lamang ang dapat mong paglilingkuran.'"  Pagkatapos, iniwan na siya ng diyablo. Dumating naman ang mga anghel at siya'y pinaglingkuran nila. - Mateo 4:1-11 ABMBB)

Likas na sa bawat tao na gawin niya ang bawat bagay na maibigan niya. Ito ang kalayaang ipinagkaloob ng Diyos sa atin, upang malaman natin ang kung ano ba ang mga bagay na tunay na magdudulot sa atin ng kaligayahan at katiwasayan. Subalit, nakakalungkot na sa twing hinanahanap natin ito, ay hindi na natin tinitimbang kung alin nga ba ang tama, maganda at mabuti sa ating paningin. Kung minsan, kung alin ang kaakit-akit sa ating paningin at nasasabi nating maganda ito, ay ito ang ating pinipili, at hindi na isinasaalang-alang ang magiging bunga nito sa ating buhay. Kahit na alam natin na ito ay makakasama sa atin, kahit pansamantalang kaligayan at pangmatagalang kasawian ang dulot nito sa atin, ay ayos lang. Nakakalungkot rin na minsan ay ipinagpapalit natin ang pansariling kaligayahan sa mga mabuting panuntunan na ating natutunan sa ating mga magulang, simbahan at sa paaralan, dahil na rin sa kalakaran ng mundong ito na ating kinahuhumalingan at mga bagay na nakakaakit sa ating paningin. Nawawal na ang ating paninindigan sa pagpili sa mabuti dahil dito.

Matutunghayan natin sa Unang Pagbasa at sa ating Mabuting Balita ngayong Unang Linggo ng Kwaresma ang dalawang senario ng pagtukso ng Diyablo sa atin. Sa Unang pagbasa, ay ipinapakita rito ang pagtukso ng Diyablo sa ating unang magulang na sina Adan at Eba. Palibhasa, ay mas ninais nila na maging marunong, at nagpaakit sa karuningang sa tingin nila ay makakabuti sa kanila, at hindi na isinaalang-alang ang kaluwalhatian na tinaglay nila, ay nagpaakit sa tukso, at lumabag sa utos ng Diyos. Ipinapakita nila rito ang kanilang pagnanais na maging kapantay ng iyos sa pamamagitan ng pagtatamo ng karunungan at kaalaman na wala sila, ay ninais nilang maging kapantay ng Diyos, na sa tingin nila ay makakabuti sa kanila. At dahil dito, ay inalis sa kanila ng Diyos ang kaluwalhatiang tinaglay nila, at namuhay sa kahirapan, bunga ng pagsuway. Sa ating Mabuting Balita ngayon, ay ipinapakita sa atin ang pagtukso ng diyablo kay Jesus. Dahil sa apatnapung araw ng pag-aayuno ng ating Panginoon, ay tinukso siya ng diyablo upang maibsan ang hirap na kanyang pinagdaraaanan. Inalok sa kanya una na gawing tinapay ang bato, upang maibsan ang gutom niya. Ang unang tukso ay ang pagkahumaling sa mga bagay na materyal na sa tingin natin, ito lamang ang kailangan natin upang mabuhay rito sa mundo. Itinugon ng ating Panginoon na hindi lamang sa tinapay nabubuhay ang tao, kundi sa salita ng Diyos. Ipinapakita niya rito na hindi sapat ang pagtataglay ng diwang materyalismo ang pamantayan ng buhay sa mundo, kundi ang Salita ng Diyos na umaaliw sa atin, nagpapalakas at nagtuturo sa atin ng tamang pamantayan upang maging maayos at makabuluhan ang ating buhay. Sa ikalawang tukso ay dinala siya ng diyablo sa tuktok ng templo, at hinamong magpatihulog, upang malaman kung talagang iniingatan siya nd Diyos. At upang maging matibay at nakakakumbinsi ang tuksong ito, ay ginamit niya ang talata sa Awit 91:11-12. Ang tuksong ito nagpapakita sa pag-aalinlangan sa kapangyarihan ng Diyos dahil na rin sa mga pagsubok at hirap na ating pinagdaanan. Subalit, dahil sa malalim na ugnayan ni Jesus at ng Diyos Ama, ay itinugon niya rito na huwag subukin ang Diyos. Ang sagot na ito ay malinaw na hindi dapat ilagay natin ang ating sarili sa pag-aalinlangan sa kapangyarihan ng Diyos sa atin, sapagkat ang bawat pagsubok ay isang hamon sa atin na magpapakita kung gaano kalalim ang pag-ibig natin sa Diyos, at hindi lamang natin siya minamahal sa panahong maginhawa ang ating buhay. At sa huli, ay inalok siya ng lahat ng luho, kapangyarihan, at yaman ng mundo, basta ay piliin ang demonyo at siya ang paglingkuran. Hindi tinutukoy rito na asama ang kayamanan sa mundong ito  ang pagiging mayaman, kundi ang pagiging sakim, na dahil sa paghahangad ng yaman ng mundo, ay nakahandang ipagpalit ang lahat, basta makamtan ang yaman at kapangyarihan na hinahangad. Dahil dito, ay pinalayas ni Jesus ang diyablo at itinugon na ang Diyos lamang ang sambahin at purihin, hindi ang kayamanan. Ipinapakita rito sa atin na hindi dapat ang yaman, kapangyarihan ang maging diyos natin. Diyos na magpapatakbo at magdidikta sa ating buhay, kundi ang Diyos na nagkaloob ng lahat ng ito ang dapat na maghari sa buhay natin. Sapagkat ang lahat ng ito ay pansamantala lamang at hindi maghahatid sa atin sa tunay na kaligayahan, hindi tulad ng Diyos na sa kanya lamang natin matatagpuan ang kaligayahang ating minimithi. Ipinapakita sa atin ng dalawang pagbasa ang pagharap sa tukso. Sa una ay ang karupukan ng tao, dahil sa maling batayan niya ng kaligayahan na ninanais at sa Ebanghelyo, na manindigan sa mabuti, sapagkat ang lahat ng bagay rito sa mundo ay hindi tunay na magdudulot sa atin ng tunay na kaligayahan, at anging sa Diyos natin ito matatagpuan.

Sa ating ikalawang pagbasa, ay ipinapahayag sa atin ang masaganang biyayang Diyos sa atin. Sa kabila ng ating mga pagkukulang at pagsuway, ay narito na binibigyan niya tayo ng pagkakataong maligtas, sa pamamagitan ng pagtubos ng ating Panginoong Jesu-Cristo. Ipinapakita rito ang habag ng Diyos sa atin, na ninanais niya ayong maligtas at huwag mapahamak. Ito ang panawagan sa atin ngayong kwaresma. At sa ating salmong tugunan, ay pakumbabang nagsisisi ang salmista sa kasalanang nagawa niya, at kinikilala niya ang pag-ibig ng Diyos dahil sa pagkakataong ibinigay niya sa kanya.

Nawa'y matuto tayong manindigan sa pagpili sa kabutihan at hindi lamang sa kung ano ang tunay na makakapagpasaya sa atin. Sapagkat ang tunay na kaligayahan ay matatagupan lamang sa Diyos na nagdudulot sa atin ng lahat ng kabutihan, tulad ng isang mabuting ama sa kanyang anak, at nagnanais na huwag mapahamak, kundi ang mabuhay sa kabutihan at kasagaan.   

Pagpapakatotoo Sa Bawat Sakripisyo (Biyernes, Pagkatapos ng Miyerkules ng Abo)

"Lumapit kay Jesus ang mga alagad ni Juan na Tagapagbautismo, at siya'y tinanong, "Kami po ay madalas na mag-ayuno, gayundin ang mga Pariseo, ngunit bakit hindi po nag-aayuno ang inyong mga alagad?" Sumagot siya, "Dapat bang malungkot ang mga panauhin sa kasalan habang kasama pa nila ang lalaking ikinasal? Kapag wala na ito, saka pa lamang sila mag-aayuno." - Mateo 9:14-15 (ABMBB) 

Ang pag-aayuno ay isa sa mga pinakakilalang pagsasakripisyo ng lahat ng relihiyon dito sa mundo. Sapagkat ang pag-aayuno o fasting ay ang isang paraan ng pagpipigil sa sarili nating kagustuhan na nagbibigay kaluguran sa ating katawan. Ang pag-aayuno ay laging nakaugnay sa ating pagkain. Sa panahon ng pag-aayuno, ay laging kaunti o nagaan lang ang ating kinakain, bilang isang pagsasakripisyo natin sa Diyos. Nakakalungkot nga lang na marami sa atin ang hindi nauunawaan ang tunay na pag-aayuno. May ilan na nag-aayuno, pero malungkot naman ang mukha. may ilan naman sa kanila ang nag-aayuno, ngunit, hindi naman nagpipigil sa sa sobra sa kanilang buhay. Hindi ang sa pagkain, kundi sa kanilang luho sa katawan, maling pakikitungo sa kapwa, ay hindi nila mapigilan. Samakatuwid, ay hindi umaayon sa kanilang buhay ang tunay na diwa ng pagsasakripisyo na kanilang ipinatutungkol sa Diyos. Ipinapakita lang nila na ginagawa nila ito para hangaan lang sila ng mga tao at masabing sila ay banal at tumutupad sa kalooban ng Diyos.

Ipinapakita sa atin ng mga pagbasa ngayon, lalo na sa ating unang pagbasa ngayon na hango sa aklat ni Propeta Isaias, na kung saan, ay ipinapahayag ng propeta ang maling ginagawang pag-aayuno ng bayang Israel. Sapagkat nag-aayuno sila, ngunit, hindi naman nila isinasabuhay ang tunay na diwa nito. Bagaman sila ay nag-aayno o nagsasakripisyo para sa Diyos, ay patuloy pa rin silang gumagawa ng masama sa kapwa at nilalabag ang tunay na utos ng Diyos: Ang Mahalin ang Ating Kapwa. Kung kaya, ipinakilala ng ating Panginoon ang tunay na pag-aayuno: ang pagmamalasakit sa kapwa, pagtulong sa mga ulila't balo, ang huwag mang-api ng kapwa at maging maibigin sa lahat. At sa papagitan nito, ay nagiging tanglaw sila sa lahat, nagdudulot ng biyaya at pag-asa sa mga taong tunay na nangangailangan ng habag na siyang ninanais ng aing panginoon. Ipinapakita niya rito na ang tunay na pagsasakripisyo ay ang pag-aalay ng ating sarili sa kapwa, ang pagbabawas ng ating luho at personal na kapakinabangan upang ang lahat ay makinabang sa biyayang natatanggap natin sa kanya. Matutunghayan natin sa ating Ebanghelyo sa araw na ito na lumapit ang alagad ni Juan kay Jesus at itinanong kung bakit hinhi siya nag-aayuno at ang kanyang mga alagad, di tulad ng ginagawa niya. Sinagot ito ni Jesus sa pamamagitan ng paghahalimbawa ng isang lalaking ikakasal. Hangga't nandiyan pa yung lalaking ikakasal, ay dapat magsaya, ngunit kapag umalis na ang lalaki, ay saka sila mag-ayuno. Inilalarawan ni jesus ang kanyang sarili sa lalaking ikakasal. Dapat sa na magsaya, sapagkat nasa piling nila si Jesus-ang anak ng Diyos. Ipinapakita niya rito sa atin na dapat ay isaalang-alang natin ang tunay na kahulugan ng pag-aayuno at ang ating pagsasakripisyo sa Diyos, sa pamamagitan ng tunay na pagsasabuhay ng diwa nito, hindi lamang sa pagsasagwa ng gawaing ito na hindi naman nakikita ang tunay na kabuluhan nito, ang tunay na kahulugan at layunin ng ating sakripisyo.

Nawa sa panahong ito ng Kwaresma, ay maging aral sa atin ang kahulugan ng ting mga sakripisyo sa Diyos, sa pamamagitan ng pgsasabuhay ng diwa nito. Sapagkat kung paanong sa pamamagitan ng pag-aalay ni Cristo ng kanyang sarili sa atin, ay nagkaroon tayo ng buhay na walang hanggan, ang ating sakripisyo rin, ay magbigay buhay din sa iba, sa pamamagitan ng pagkakaloob ng maari nating ibigay sa kanila nang kusa at walang kundisyon. Upang magdulot ito sa kanila ng buhay na puno ng pag-asa at pagmamahal na kanilang kinakailangan.

Nasusukat Ang Pagmamahal Sa Pagsunod (Huwebes, Pagkatapos ng Miyerkules ng Abo)

Sinabi pa niya sa kanila, "Ang Anak ng Tao'y dapat magdanas ng matinding hirap. Itatakwil siya ng mga pinuno ng bayan, ng mga punong pari at ng mga tagapagturo ng Kautusan. Siya ay ipapapatay nila ngunit sa ikatlong araw ay muli siyang bubuhayin ng Diyos." At sinabi niya sa kanilang lahat, "Ang sinumang nagnanais sumunod sa akin ay kinakailangang itakwil niya ang kanyang sarili, pasanin araw-araw ang kanyang krus, at sumunod sa akin. Ang naghahangad na magligtas ng kanyang buhay ay mawawalan nito, ngunit ang mawalan ng kanyang buhay alang-alang sa akin ay magkakamit nito. Ano nga ang mapapala ng tao, makamtan man niya ang buong daigdig kung ang mapapahamak naman ay ang kanyang sarili. Kapag ako at ang aking mga salita ay ikakahiya ninuman, ikakahiya rin siya ng Anak ng Tao pagparito niya na taglay ang kanyang karangalan at ang karangalan ng Ama at ng mga banal na anghel. Sinasabi ko sa inyo ang totoo: may ilan sa inyo ritong hindi mamamatay hangga't hindi nila nakikitang naghahari ang Diyos." - Lucas 9:22-25 (ABMBB)

 Gaano nga ba kamahal natin ang isang tao? Kadalasan, ang pagpapakita ng ating pagmamahal ay nasusukat sa kung paano natin tinutupad ang pangako o ang kundisyon na hinihingi nila. Ang isa sa halimbawa nito ay ang pagliligawan. Kapag nanliligaw ang isang lalaki sa isang babae, ay ibinibigay talaga nito ang lahat ng kaya niyang ibgay sa kanyang nililigawan. Katulad ng bulaklak, tsokolate, stuff toys, at kung anu-ano pa ang ireregalo niya, para lamang mapasagot ang kanyang nililigawan. Naalala ko tuloy ang ligawan ng ating mga lolo at lola, na bago nila maging kasintahan ang kanilang nililigawan, ay narito na ang manliligaw ay magsasalok ng tubig, magsisibak ng kahoy, maglilingkod sa pamilya ng babae, upang hindi lamang makita ang pagiging matiyaga niya sa panliligaw, kundi ay makita rin ng pamilya ng babae kung gaano kasipag  karesponsable ang lalaki na nagpapakita ng kakayahan nitong itaguyod at buhayin ang pamilya na bubuuin niya. Sa pamamagitan nito, ay nasusukat kung gaano kalaki at kainit ang pagmamahal na dapat makita sa isang taong pagmamahal.

Sa ating Mabuting balita sa araw na ito, ay ipinapahayag ni Jesus sa kanyang mga alagad ang kanyang sasapiting pagpapakasakit at kamatayan. At sa kanyang pagpapakasakit, ay ipinahayag niya sa kanila na kung ano ang kanyang kasasapitan sa hinaharap, ay siyang dadanasin rin ng mga taong susunod sa kanya. At upang masukat ang pagsunod, ay tatlo ang hinihingi niya sa atin, ang paglimot sa sarili, sa paraang pagsunod natin sa kanyang kalooban at talikuran ang pansariling kalooban, na siyang maglalayo sa atin sa Diyos at kapwa. Pasanin ang Krus, ang krus ng mga pagsubok at pag-uusig habang sumusunod tayo sa kalooban ng Diyos. At ang pagsunod sa kanya, na manatili tayong nakatuon at laging nanatili sa kanyang piling habang sinusundan natin siya at binabata ang mga pagsubok at pag-uusig sa pagiging alagad niya. At sa ating pagsunod nito, ay may pangako siyang nakalaan dito. Ang sinumang hindisusunod, ay mapapahamak, bunga ng kasalanan na kanyang nagawa. Ang sumusunod naman ay may pangakong buhay na walang hanggan, dahil sa pananatili niya sa Diyos. Ipinapakita sa atin ng ating Panginoon ang sukatan ng pagiging alagad niya, sa pamamagitan ng tatlong kundisyon na dapat makita sa isang nagnanais sumunod sa kanya, upang makita ang larawan ng Diyos na inaasahan niya sa mga susunod sa kanya, at ang lalim ng ating pagmamahal sa kanya, kagaya ng kanyang ipinakita niya sa atin na humantong sa kanyang pagpapakasakit sa Krus.

Nawa'y makita sa atin ang pagiging tunay na alagad sa pamamagitan ng tatlong jundisyon ni jesus sa ating mabuting balita ngayon. Upang sa gayon, makita nila ang larawan ng Diyos na nagtiis sa atin at nagpamalas ng kanyang pagmamahal sa lahat, sa pamamagitan ng ating tuay na pagtataya ng ating sarili para sa Diyos at sa ating kapwa.

Pagpapakumbaba Tungo sa Pagbabago (Miyerkules ng Abo)

"Pag-ingatan ninyong hindi pakitang-tao lamang ang paggawa ninyo ng mabuti. Kapag ganyan ang ginawa ninyo, wala kayong matatamong gantimpala buhat sa inyong Ama na nasa langit.  "Kaya nga, kapag naglilimos ka, huwag mo nang ipag-ingay pa gaya ng ginagawa ng mga mapagkunwari. Naglilimos sila sa mga sinagoga at sa mga lansangan upang sila'y mapuri ng mga tao. Tandaan ninyo: tinanggap na nila ang kanilang gantimpala. Sa halip, kapag naglilimos ka, huwag mo nang ipaalam ito sa pinakamatalik mong kaibigan. Gawin mong lihim ang iyong paglilimos at ang iyong Ama na nakakakita ng kabutihang ginagawa mo nang lihim ang siyang magbibigay ng gantimpala sa iyo."  "Kapag nananalangin kayo, huwag kayong tumulad sa mga mapagkunwari. Mahilig silang manalanging nakatayo sa mga sinagoga at sa mga kanto upang makita ng mga tao. Tandaan ninyo: tinanggap na nila ang kanilang gantimpala. Ngunit kapag mananalangin ka, pumasok ka sa iyong silid at isara mo ang pinto. Saka ka manalangin sa iyong Ama na hindi mo nakikita, at ang iyong Ama na nakakakita ng ginagawa mo sa lihim ang siyang magbibigay sa iyo ng gantimpala.  "Kapag kayo'y nag-aayuno, huwag kayong magmukhang malungkot tulad ng mga mapagkunwari. Hindi sila nag-aayos ng sarili upang mapansin ng mga tao na sila'y nag- aayuno. Tandaan ninyo: tinanggap na nila ang kanilang gantimpala. Sa halip, kapag nag-aayuno ka, maghilamos ka, lagyan mo ng langis at ayusin mo ang iyong buhok upang huwag mapansin ng mga tao na ikaw ay nag-aayuno. Ang iyong Ama na hindi mo nakikita ang tanging makakaalam nito. Siya, na nakakakita ng ginagawa mo nang lihim, ang siyang magbibigay ng gantimpala sa iyo." - Mateo 6:1-6;16-18 (ABMBB)

Ngayong araw na ito ay pumapasok na ang ating inang simbahan sa panahon ng Kwaresma. Sa panahong ito ay pinagninilayan natin ang ating sarili kung kamusta na ang ating pakikipagrelasyon natin sa Diyos. Sa panahon ring ito ay pinagninilayan rin natin ang pagmamahal ng Diyos sa atin at kung gaano kalaki ang pagmamahal ng Diyos sa atin, na humantong sa pag-aalay ng buhay ng sariling anak niya upang maibalik sa atin ang pag-asa sa buhay na walang hanggan at mabalik uli ang nasirang realsyon natin sa Diyos na matagal nang nawala mula pa sa pagsuway ng ating unang magulang sa halamanan ng Eden. At dahil sa pag-aalay ni Jesus ng kanyang buhay sa atin, ay binabalikan at ipinapaalala sa atin ng panahong ito ang kanyang pagliligtas sa atin at pakumbabang hingin natin ang kapatawaran sa panahong sinasayang natin ang pagkakataon ng kaligtasang iniaalok niya sa atin dahil sa ating mga pansariling kalooban na naghahatid sa atin sa pagkakasala at pagkasira ng ating mga buhay.

Ngayon ay sinisumulan natin ang kwaresma sa pamamagitan ng pagpapahid ng abo sa noo. Ang abo ay nagpapaalala sa atin na kung paano tayo nilalang ng Diyos sa pamamagitan ng alabok, ay magbabalik tayo sa alabok. Ang buhay natin ay parang isang bula o usok, maya-maya ay nariyan, ngunit, hindi magtatagal, ay kaagad mawawala. Sa abong ipapahid sa atin, ay ipinapaalala sa atin ang ikli ng ating buhay, at kung paano ito naging makabuluhan sa Diyos, sa kapwa at sa ating sarili.

Kung kaya nanawagan sa atin ng mga pagbasa ngayon ang panawagan sa atin ang magsisi at pakumbabang magbalik loob tayo sa kanya. Sa unang pagbasa, ay nanawagan ang Diyos sa pamamagitan ni Propeta Joel na magsisi at manumbalik sa Diyos nang taos at pakumbabang isagawa ito. Sapagkat dahil sa pagkakasala nila, ay ninanais ng Diyos na magsisi ang lahat, dahil ayaw ng Diyos na mapahamak ang bawat isa dahil sa kasalanan, at mamuhay ng maayos sang-ayon sa kanyang kalooban na maging mabuti at payapa ang bawat sa. Kung kaya sa salmong tugunan, ay may kababaang loob na dumadaing ang salmista na patawarin siya sa kanyang kasalanan, dahil sa kanyang pagkakamailng nagawa. Sa ikalawang pagbasa, ay pakumbabang nanawagan si San Pablo na huwag sayangin ang bawat pagkakataon na ibinibihgay ng Diyos para makipagkasundo ang lahat sa kanya. Ipinapakita niya rito ang pagbabalik-loob ay ayusin muli ang asirang relasyon natin sa kanya at manumbalik, habang may panahon pa. Sa ating Mabuting Balita sa araw na ito, ay mariing sinasabi ni Jesus na maging mapagpakumbaba ang bawat isa, at huwag magmataas o magyabang kapag gumagawa ng gawang kabutihan katulad ng paglilimos, pananalangin, at pag-aayuno. Sapagkat ang pagpapakabuti ay pagpapakita ng ating pagmamahal sa Diyos at kapwa, at hindi pagmamataas. Sa ating pagpapakumbaba, ay inaaamin natin at ipinapakita ang ating kababaang loob, at ang ating pagnanais na manumbalik at makipagkasundo sa kanya, at ang tahasang pag-amin natin sa ating mga pagkukulang sa kanya at ninanais nating ibalik muli ang nawalay at narira nating pakikipag-ugnayan sa Diyos at sa kapwa.

Nawa'y samantalahin natin ang bawat pagkakataong manumbalik sa kanya, buong kababaang loob na hingin ang kapatawaran at muling isaayos ang ating buhay bunga ng ating nagawang kasalanan habang may panahon pa. Dahil ang buhay natin ay pansamanala lamang, at hindi natin pagsisihan ang mga bagay na mabuti na sana ay ating naisagawa at ang mga masamang bagay na dapat nating naiwasan bunga ng kasalanan. 

Katapatan Sa Diyos At Bayan (Martes, Sa Ika-9 Na Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

"Ilang Pariseo at ilan sa mga tagasunod ni Herodes ang pinapunta kay Jesus upang siluin siya sa kanyang pananalita. Kaya lumapit sila sa kanya at sinabi, "Guro, nalalaman po naming kayo'y tapat at walang kinikilingan. Pantay-pantay ang pagtingin ninyo sa lahat ng tao at itinuturo ninyo ang tunay na kalooban ng Diyos para sa tao. Nais po naming itanong kung labag ba sa ating Kautusan ang magbayad ng buwis sa Emperador. Dapat po ba kaming magbayad ng buwis o hindi?"  Alam ni Jesus na sila'y nagkukunwari lamang, kaya sinabi niya sa kanila, "Bakit ba ninyo ako sinusubok? Bigyan ninyo ako ng isang salaping pilak."  At siya nga ay binigyan nila ng salaping pilak. "Kaninong larawan at pangalan ang nakatatak dito?" tanong ni Jesus sa kanila. "Sa Emperador po," tugon nila. Sinabi ni Jesus, "Ibigay ninyo sa Emperador ang para sa Emperador, at sa Diyos ang para sa Diyos." At sila'y labis na namangha sa kanyang sagot." - Marcos 12:13-17 (ABMBB)

Ang isa sa magandang katangian nating mga katoliko na hindi makikita sa ibang sekta ay ang pagsisiwalat at pakikilahok sa mga usapin sa ating bayan, lalo na sa usaping pangmoral ng bawat pilipino. Minsan pa nga, ay nababahiran ito ng kontrobersya, dahil sa sobra nitong pakikialam sa lahat ng anumang isyu na kinakaharap ng bawat bayan. Ito ay isang pagpapakita lamang ng pagmamalasakit nito at pagiging tapat nito sa lahat ng mananapalatayang Kristiyano na ituwid ang anumang pamantayan o kaugalian na maaring makasira sa dangal hindi lamang ng kasapi nito, kundi ng bawat tao.

 Ang isa sa halimbawa nito ay ang kontrebersyal na RH Bill. Nais isulong ito ng ilang mambabatas upang masugpo ang patuloy na paglobo ng populasyon na siyang sanhi diumano ng kahirapan ng tao, dahil na rin sa kakulangan ng pinagkukunang yaman ng ating bansa. Ang isa sa paraan nito ay ang pagtuturo at pamimigay ng mga contraceptives sa mga tao upang maiwasan ang pagbubuntis ng isang babae at mapigilan ang pagkalat ng HIV at AIDS. Hindi lang iyon, maging sa mga bata ay ituturo ang amang paggamit nito at ang seksuwalidad, upang maiwasan ang maagang pagbubuntis. Mariing tinututulan ng simbahan ang ganitong panukala ng gobyerno.Dahil sa totoo lang, ay hindi siguradong epektibo nito, dahil napatunayan na ito ng ilang nagsuri sa mga contraceptives na ito. Hindi ang nakakaapekto sa kalusugan ng isang tao, maging sa dangal ng bawat isa, dahil ang lahat ng tao ay nilalang ng Diyos na may dangal, dapat igalang at mahalin, hindi isang laruan o basahan na pwede nating gamitin kung gusto natin. Kapag pinagsawaan na, ay iniiwan o pinababayaan na ang. Malaki ang epekto nito sa pag-iisip ng isang tao. At dahil kailangang ituro sa bata ang sekswalidad, ay maagang mamumulat ang musmos tungkol sa isyu ng sekswalidad, at maaring subukan nila ito ng maaga, dahil sa pagtuturo ng paggamit nito. Dahil sa mainit na pagtatalo nito, ay hindi maipasa-pasa ang batas na ito, at tanging simbahang katoliko lang ang gumagawa nito, na siyang nangunguna sa pagtatanggol sa buhay. Ipinapakita ng simbahan ang kanyang katapatan sa pagtatanggol sa aral ng Diyos na pangalagaan ang buhay at mral ng bawat isa.

Matutunghayan natin sa ating Mabuting Balita sa araw na ito na nagtanong ang mga pariseo't eskriba sa kanya kung nararapat bang magbayad ng buwis sa Caesar (Emperador ng Roma) ang lahat ng tao. Nais nilang ipitin si Jesus at siluin siya. Dahil kung oo ang sagot niya, ay magiging kaaway niya ang kanyang kababayan, dahil ang Roma ang siyang umaalipin sa kanilang bayan. Kung hindi, lalabas na kaaway siya ng Roma, dahil sa hindi siya sumusunod sa namamahala ng kanilang bansa. Kung kaya, naitanong po niya kung kaninong larawan ang nakaukit sa barya. Nasabi nila na si Caesar ang nakaukit doon. Nasabi niya na ibigay ang kay Caesar ang sa kanya, at ang sa Diyos ay ibigay sa Diyos. Nais ipunto ni Jesus ang pagiging tapat natin sa ating sagutin sa Diyos at sa bayan, sapagkat lahat tayo ay may pananagutan sa bawat isa, sabi nga ni San Pablo, walang sinuman ang nabubuhay para sa sarili lamang, wala ring namamatay para sa sarili lamang, lahat tayo ay para sa Diyos (Roma 14:7-8). Lahat tayo ay may pananagutan sa isa't isa. Ang anuman ang ating ginagawa sa iba, ay siyang nagdudulot ito ng epekto sa lahat ng tao, mabuti man ito o masama.

 Nawa'y sikapin nating tuparin ang lahat ng ating pananagutan sa ating Diyos at kapwa, at makita ang katapatan natin sa pagtupad nito. Sapagkat, sa pamamagitan nito, ay naipapakita natin ang pagiging tapat sa Diyos sa pamamagitan ng pagiging tapat sa sagutin natin sa ating kapwa.

Ang Batong Itinakwil (Lunes, sa Ika-9 Na Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

"At tinuruan ni Jesus ang mga tao sa pamamagitan ng mga talinhaga. Sinabi niya, "May isang taong nagtanim ng ubas sa kanyang bukid. Pinabakuran niya ang ubasan, nagpagawa ng pisaan ng ubas at nagpatayo ng isang mataas na bantayan. Pagkatapos, pinaupahan niya ang ubasan sa mga katiwala at siya'y nagpunta sa ibang lupain. Nang dumating ang panahon ng pitasan ng ubas, pinapunta niya ang isang alipin upang kunin sa mga katiwala ang kanyang kaparte. Ngunit sinunggaban ng mga katiwala ang utusan, binugbog at saka pinauwing walang dala. Muling nagsugo ang may-ari ng isa pang alipin, ngunit ito ay hinampas sa ulo at nilait-lait ng mga katiwala. Nagsugo na naman ang may-ari ng isa pang alipin ngunit pinatay naman nila ito. Ganoon din ang ginawa nila sa marami pang iba, may binugbog at may pinatay. Hindi nagtagal, iisa na lang ang natitirang maaaring papuntahin ng may-ari, ang kanyang minamahal na anak. Kaya't pinapunta niya ito sa pag-aakalang, 'Igagalang nila ang aking anak.' Ngunit nag-usap-usap ang mga katiwala, 'Ang taong iyan ang tagapagmana. Halikayo, patayin natin siya upang ganap nang mapasaatin ang kanyang mamanahin.' Kaya't sinunggaban nila at pinatay ito, at pagkatapos ay itinapon ang kanyang bangkay sa labas ng ubasan. "Ano kaya ang gagawin ng may-ari ng ubasan? Pupuntahan niya at papatayin ang mga katiwalang iyon, at ang ubasan ay ipapamahala niya sa iba. Hindi ba't nabasa na ninyo ang sinasabi sa kasulatan, 'Ang batong itinakwil ng mga tagapagtayo ng bahay ang siyang naging batong-panulukan. Ito'y ginawa ng Panginoon, at kahanga-hangang pagmasdan?'"  Nang mahalata ng mga pinuno ng mga Judio na sila ang pinapatamaan ng talinhagang iyon, tinangka nilang dakpin si Jesus. Subalit hindi nila ito magawa sapagkat natatakot sila sa mga tao. Kaya't umalis na lamang sila at iniwan si Jesus." - Marcos 12:11-12 (ABMBB) 

Mahirap at masakit sa isang tao ang siya ay itakwil ng mga taong kanyang sinasamahan, sariling kababayan at kapamilya. Sapagkat ang rejection o ang pagtatakwil ay pagpapakita ng ating paglayo, pag-iwas sa mga taong inaayawan natin o hindi nagugustuhan. Malaki ang pwedeng maging epekto nito sa kanya. Pwedeng manghina ang kanyang kumpiyansa sa sarili, dahil sa ang ipinapakita sa kanya ng mga taong nakapaligid sa kanya ay kawalang silbi sa lipunan. Maari ring hindi nila makita ang mga bagay na maganda o mabuti katangian na mayroon sila o maari nilang gawin pa para makita nila ang kagandahan at kasarapan ng buhay dito sa mundo. Kapag ang isang tao ay nakakaramdam ng rejection sa kanyang pamayanan pamilya at kaibigan, ito ay nagdudulot ng depression, pagkabalisa, at kapag hindi ito naagapan agad, ay pwedeng humantong ito sa pagpapakamatay, dahil wala nang pagmamahal at pagmamalasakit na nararamdaman sa kanilang paligid.

Subalit, iba ang naging pagpapamalas sa atin ng Panginoon sa ating Ebanghelyo sa araw na ito. Nagsalaysay siya tungkol sa isang ubasan na pinaupahan ng isang tao sa mga kinuha niyang katiwala. Ngunit nang mag-anihan, ay sinugo nila ang kanyang mga utusan upang kunin ang kanyang bahagi sa ani, subalit, ay sinaktan at nilait ng mga katiwala ang mga utusan. Muli siyang nagpadala ng mga utusan, ngunit, pinatay naman ang sumunod. Dahil dito, ay sinugo niya ang kanyang kaisa-isang anak, sa pag-aakalang igagalang nila siya, ngunit, sa kasamaang palad, ay sinaktan at pinatay ang anak ng may-ari ng ubasan. Dahil dito, ay nagpasya na ang may-ari na patayin ang mga katiwala at ipamahala sa iba ang ubasan. Ipinapakita rito ni Jesus ang pagliligtas ng Diyos sa kanyang bayan. Ang mga katiwala ay ang mga Judio na nagpapasasa sa buahy na ito. Upang maligtas sila, ay nagsugo ang Diyos ng mga Propeta, na kumakatawan sa mga utusan, na siyang pinatay at sinaktan ng mga Judio, dahil sa hindi nila nagugustuha ang mensahe ng mga propeta sa kanila. Ang anak ay ang ating Panginoong Jesu-Cristo, na sa halip na igalang ay hinamak, sinaktan at pinatay. At dahil dito, ay sa galit ng Diyos, ay itinalaga na sa kapahamakan ang mga lumapastangan sa kanyang sugo at anak, at ibinigay niya ang bahagi ng pangako sa mga Judio sa mga Hentil na katulad natin. Ipinapakita niya rito na kahit itinakwil siya ng mga tao, ay hindi pa rin siya nasiraan ng loob, bagkus, ay ibinahagi rin niya sa iba ang alok niyang kaligtasan sa mga Judio. Nang dahil sa pagtatakwil sa kanya, ay naging biyaya ito sa atin upang makabahagi sa pangako ng Diyos na kaligtasan na ninanais niya sa lahat ng kanyang nilikha.

Nawa'y tularan natin ang ating Panginoon na naging matatag sa panahon ng pagtatakwil sa atin g ating kapwa, at huwag masiraan ng loob. Sapagkat sa pamamagitan nito, ay nagiging bukas din tayo sa ibang tao at mas nabibigyan rin natin ng pagkakataon na maibahagi ang ating sarili sa iba upang maging maganda at mabunga ang isang samahan o pamayanan na ating sinasamahan.  

Nakikilala Sa Pakikinig At Pagsasabuhay (Linggo, Sa Ika-9 Na Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon A)

"Hindi lahat ng tumatawag sa akin, 'Panginoon, Panginoon,' ay papasok sa kaharian ng langit, kundi ang mga tao lamang na sumusunod sa kalooban ng aking Ama na nasa langit. Sa Araw ng Paghuhukom marami ang magsasabi sa akin, 'Panginoon, hindi po ba kami ay nagpahayag ng mensahe mula sa Diyos, nagpalayas ng mga demonyo at gumawa ng mga himala sa iyong pangalan?' Ngunit sasabihin ko sa kanila, 'Hindi ko kayo nakikilala. Lumayo kayo sa akin, kayong mga gumagawa ng kasamaan.'" "Kaya't ang bawat nakikinig at nagsasagawa ng mga salita kong ito ay maitutulad sa isang taong matalino na nagtayo ng kanyang bahay na ang pundasyon ay bato. Umulan nang malakas, bumaha, at binayo ng malakas na hangin ang bahay na iyon, ngunit hindi nagiba sapagkat nakatayo iyon sa bato. Ang bawat nakikinig ng aking salita ngunit hindi naman nagsasagawa ng mga aral na ito ay maitutulad naman sa isang taong hangal na nagtayo ng kanyang bahay sa may buhanginan. Umulan nang malakas, bumaha at binayo ng malakas na hangin ang bahay. Ito ay bumagsak at lubusang nawasak." - Mateo 7:21-27 (ABMBB)

Ang Diyos ay patuloy na  naghahayag sa atin ng kanyang kalooban. Sabi nga sa sulat sa mga Hebreo, "Noong Una, nagsalita ang Diyos sa ating mga magulang, sa mga propeta, at sa mga sugo niya. Ngayon, ay nagsasalita siya sa pamamagitan ng kanyang anak" (Hebreo 1:1-3). Maraming paraan ang  Diyos upang ipaabot ang kanyang mensahe sa atin. May mga pari, madre, relihiyoso, at layko na nagtataguyod ng kanyang salita upang makaabot ito sa atin. Nasa sa atin lamang ito kung paano natin tinatanggap ito. Nakakalungkot nga lang sa iba na maraming tao ang nakikinig sa salita ng Diyos, ngunit, hindi naman nila hinahayaang baguhin sila nito. Maraming nagsasabing kilala ko ang Panginoon! Subalit, ikinakaila nila ang panganngailangan ng kanilang kapwa. Marami ang nahihilig makinig, ngunit, hindi tumutimo sa kanilang buhay, hanggang sa dumating na ang panahon na magbunga ang kasalan at pagsuway na kanilang ginawa. Sa halip na maging daan ng pagbabagong buhay at paglago sa pananampalataya, ay nasa kadiliman pa rin sila. Sila ang inihalimbawa ni San Pablo sa pangalawang sulat niya kay Timoteo na may anyo ng kabanalan, ngunit hindi naman nakikita ito sa kanilang buhay (2 Timoteo 3:5).

Matutunghayan natin sa unang pagbasa sa aklat ng Deuteronomio, na itinagubilin ng Diyos sa pamamagitan ni Moises na sunding maigi ang kautusang ibinigay niya. Ipulupot ito sa kanilang kamay, itali sa noo, isulat sa mga hamba ng inyong bahay. Ang pagtatali ng kautusan sa kamay at noo, ay tradisyon na ginagawa ng mga Judio mula noon hanggang ngayon. Ang mga taling ito, ay tinatawag na Phylactery. Niliteral ng mga Judio ang ganitong tagubilin. Ngunit, ang tunay na diwa nito ay ang pagsunod sa kalooban ng Diyos, na sa bawat paggawa, anuman ang ating gawain. Ang lahat ng ating gawain ay dapat laging naayon ito sa kalooban ng Diyos. Ang pagsusulat naman ng mga utos sa mga hamba ng pinto ay hindi rin literal na isulat talaga ito, kundi, ang salita ng Diyos ay dapat umiral sa ating tahanan, ito ay dapat na maging batas sa bawat tahanan, at ituturo ito sa mga bata, upang makagisnan nila ang pagtalima ng buo rito. At sa pagtalimang ito, ay kaakibat ang kanyang pangako na pagpapala, at pagtatamo ng magandang kapalaran, at kung susuway rito, ay sumpa at kasawian ang sasapitin ng tao. Sa ikalawang pagbasa sa Sulat ni San Pablo sa mga taga Roma, na dahil sa maling pagkaunawa sa kautusan ng Diyos, ay inihayag niya ang kaligtasang inilaan niya sa sa atin, sa pamamagitan ng ating pananalig kay Cristo at hindi na sa pagtupad sa kautusan ni Moises. Dahil kung ang magiging batayan ay ang pagsunod sa kautusan, ay walang maliligtas, dahil walang sumunod ng ganap dito. Kung kaya, sa pamamagitan ng pananalig kay Cristo, sa kanyang salita at gawa, ay naliligtas ang tao, kung susundin at tatalimahin ang tagubiling inwan ni Cristo sa atin.

Subalit. may babala ang ating Panginoon sa ating Mabuting Balita ngayon na hindi lahat ng nagsisisampalataya sa kanya ay maliligtas. Ang tunay na sumusunod, hindi lang sa pakikinig nito, kundi ay sa pagtupad nito ng lubusan, ang pagsasabuhay ay tanging makakapasok sa kaharian ng Diyos. Ito y isang babala sa atin na kung hindi natin tatalimahin ang utos ni Cristo, at magpapatuloy sa gawa ng laman, ay masasayang lang ang ating paglilingkod. Paano natin makikilala kung anong klaseng tagasunod tayo? Ipinakita niya sa atin ang dalawang uri ng nagtayo ng bahay, ang isa ay sa bato, at ang isa ay sa buhangin. Ang taong nakikinig at sumusunod ng lubos ay  katulad ng taong nagtayo ng bahay sa bato. Palibhasa, ay isinalig niya ang kanyang sarili sa kalooban ng Diyos, anumang unos o hangin ang dumating, ay hindi siya magigiba, dahil nagtiwala siya sa Kanya na magliligtas sa kanya, at maghahatid sa kanya sa tamang landas, na siyang panawagan ng ating Salmong Tugunan. Ang isang tao na nakinig, ngunit, hindi sumunod ng lubos, ay tulad sa isang taong nagtayo ng bahay sa buhangin. Palibhasa ay marupok, at madaling magiba, hindi matibay ang saligan, nang dumating ang unos at hangin ng buhay, ay madaling magiba at matumba. Dahil sa hindi ang Salita ng Diyos ang kanilang saligan, kundi ay ang pansariling kaligayahan lamang, na sa panahon ng pagsubok, bumubigay na agad, sapagkat hindi permanente ang lahat dito sa mundo, na sa tingin ng marami, ay magdudulot sa kanila ng kaligayahan.  Ipinapaalala niya sa atin ang magkaroon ng malalim na pananampalataya sa kanya, yamang inihayag niya ito sa atin para sa ating kaligtasan. Sapagkat kung ating susundin ito, ay maghahatid sa ain sa kapanatagan at katiwasayan, at kung susuway tayo nito, ay kapahamakan, hindi lang sa pangkatawan, kundi pangkaluluwa.

Nawa ay maging hamon sa atin ang mga pagbasa sa araw na ito tungkol sa ating pananampalataya na maghahatid sa atin sa kaligtasan. Sapagkat ang Salita ng Diyos ay buhay, at ang tumalima nito ay pumipili sa buhay, at ito rin nawa ang siyang patuloy na kumilos sa ating buhay, anuman ang ating ginagawa, at saanman tayo mapunta.   

Huwag Magmataas! (Sabado sa Ika-8 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

Muli silang pumasok sa Jerusalem. Habang si Jesus ay naglalakad sa patyo ng Templo, nilapitan siya ng mga punong pari, ng mga tagapagturo ng Kautusan at ng mga pinuno ng bayan. Siya'y tinanong nila, "Ano ang karapatan mong gumawa ng mga bagay na ito? Sino ang nagbigay sa iyo ng ganyang karapatan?" Sumagot si Jesus, "Tatanungin ko kayo. Sagutin ninyo ito at sasabihin ko sa inyo kung kanino galing ang karapatan kong gumawa ng mga bagay na ito. Sabihin ninyo sa akin; kanino nagmula ang karapatan ni Juan na magbautismo, sa Diyos ba o sa mga tao?" At sila'y nag-usap-usap, "Kung sasabihin nating mula sa Diyos, itatanong naman niya sa atin kung bakit hindi natin pinaniwalaan si Juan. Ngunit kung sasabihin naman nating mula sa tao, baka kung ano naman ang gawin sa atin ng mga tao." Nangangamba sila sapagkat naniniwala ang marami na si Juan ay isang tunay na propeta. Kaya't ganito ang kanilang isinagot: "Hindi namin alam!" Sinabi naman ni Jesus sa kanila, "Kung gayon, hindi ko rin sasabihin sa inyo kung kanino galing ang karapatan kong gawin ang mga ito." - Marcos 11:27-33 (ABMBB)

Ang paglago ng isang tao dahil sa kanyang karanasan sa buhay o kaaalaman na kanyang natutunan ang tumutulong sa kanya kung paano maging maabilidad  at kapaki-pakinabang, na siyang magiging daan upang maging ganap ang kanyang pagkatao. Nakakalungkot nga lang, dahil sa kanilang kaalaman, ay sa halip na magbahagi, ay nagiging sanhi pa ito ng pataasan at payabangan, dahil sa kanilang nakamit na tagumpay, at lawak ng karanasan nila sa kanilang buhay. Naalaala ko dati nung nasa seminaryo ako, ay  ibinoto ako bilang isang bell ringer, o kapag bago magdasal, magmisa, paggising, kumain o meryenda, ay patutunuggin ko ang kampana, sa madaling salita, ako ang time keeper ng seminary. Para magkaroon ka ng assignment, ay dapat maboto ka ng iyong mga kasama. Ibinoto ka dahil isa ka sa mga responsable at mapagkakatiwalaang seminarista. May isa kaming naging brother na hindi nagkaroon ng assignment sa community namin. Dahil dito, ay naging mapagpuna siya sa amin, lalo na sa aking kredibilidad bilang isang bell ringer. Dahil sa kanyang pagiging arogante at pangangalandakan ng kanyang mga naging responsibilidad at mga nakamit niyang parangal, ay lalong nilayuan siya ng buong community. Dahil sa napansin niya ito, ay humingi siya ng tawad sa aming lahat at nagpakumbaba.

Sa ating Mabuting Balita sa araw na ito, ay dahil sa galing ni Jesus na magturo, ay tinanong siya ng mga Pariseo't eskriba kung kaninong kapangyarihan niya ginawa ito. Itinanong ng ating Panginoon sa kanila yung gawain ni Juan ay galing ba sa tao o sa Diyos ang kapangyarihan meron siya. Dito naipit ang mga Pariseo, kung sa Diyos, ay bakit hindi sila naniwala, at kung sa tao, sila naman ang babalingan ng mga Judio, dahil alam nila na propeta si Juan. Ipinapakita nila rito ni jesus ang kanilang pagiging mataas, dahil sa mas marami pa siyang naakit sumunod sa kanya kaysa sa kanila. At dahil sa kanilang pagigigng kampante, ay hindi nila naiisip na ang kanilang kaloob ay para makilala ang Diyos, hindi ang kanilang sarili. Itinuturo niya sa atin ang pagkakaroon ng pagpapakumbaba sa bawat isa, sapagkat ang lahat ng ating natamo ay galing sa kanya at para sa kanya.

Nawa'y matuto tayong magpakumbaba sa ating mga natutunan at karanasang naghubog sa atin upang lumago tayo. Sapagkat ang lahat ng ito ay para sa kanyang kaluwalhatian, kadakilaan, at pakikibahagi sa patuloy na pagsasakatuparan ng kanyang misyon na abutin tayong lahat.

Maging Ganap Ang Iyong Pananampalataya! (Biyernes Sa Ika-8 Linggo Sa karaniwang Panahon, Taon I)

Pumunta si Jesus sa Jerusalem at pumasok sa Templo. Pagkatapos niyang makita ang lahat ng bagay doon, lumabas siya at nagbalik sa Bethania na kasama ang Labindalawa, sapagkat gumagabi na noon. Kinabukasan, nang pabalik na sila mula sa Bethania, si Jesus ay nakaramdam ng gutom. Nakita niya sa di-kalayuan ang isang malagong puno ng igos. Nilapitan niya ito upang tingnan kung may bunga. Dahil hindi pa panahon ng igos noon, wala siyang nakita kundi mga dahon lamang. Kaya't sinabi niya sa puno ng igos, "Wala nang makakakain pa ng iyong bunga." Ang sinabi niyang iyon ay narinig ng kanyang mga alagad. Pagdating nila sa Jerusalem, si Jesus ay pumasok sa Templo. Ipinagtabuyan niya ang mga nagbebenta at namimili roon, at ipinagtataob niya ang mga mesa ng mga namamalit ng salapi at ang mga upuan ng mga nagtitinda ng kalapati. Pinagbawalan din niyang tumawid sa patyo ng Templo ang mga may dalang paninda at tinuruan niya ang mga tao nang ganito, "Hindi ba't nasusulat, 'Ang aking tahanan ay tatawaging bahay-dalanginan ng lahat ng bansa?' Ngunit ginawa ninyo itong lungga ng mga magnanakaw. Narinig ito ng mga punong pari at ng mga tagapagturo ng Kautusan. Buhat noo'y humanap na sila ng paraan upang maipapatay si Jesus. Subalit natatakot sila sa kanya dahil humahanga ang lahat sa kanyang mga turo. Pagsapit ng gabi, si Jesus at ang kanyang mga alagad ay muling lumabas ng lunsod. Kinaumagahan, pagdaan nila'y nakita nilang natuyo ang puno ng igos hanggang sa mga ugat nito. Naalala ni Pedro ang nangyari dito kaya't kanyang sinabi kay Jesus, "Guro, tingnan ninyo! Patay na ang puno ng igos na isinumpa ninyo." Sumagot si Jesus, "Manalig kayo sa Diyos. Tandaan ninyo ito: kung kayo'y nananampalataya sa Diyos at hindi kayo nag-aalinlangan, maaari ninyong sabihin sa bundok na ito, 'Umalis ka riyan at tumalon ka sa dagat,' at ito nga ay mangyayari. Kaya't sinasabi ko sa inyo, anuman ang hingin ninyo sa inyong panalangin, maniwala kayong natanggap na ninyo iyon, at matatanggap nga ninyo iyon. Kapag kayo'y tumayo upang manalangin, patawarin muna ninyo ang nagkasala sa inyo upang ang inyong mga kasalanan ay patawarin din ng inyong Ama na nasa langit." - Marcos 11:11-26 (ABMBB)

 Ang isa sa pagkakakilanlan ng pagtataglay ng tunay na pananampalataya ay ang pananampalatayang may kalakip na gawa. Ito ay maihahalintulad sa pagpaparamdam ng pagmamahal sa isang kasintahan, asawa, magulang o anak, na hindi sapat ang sabihin mo ang salitang "I Love You" o "Mahal Kita". Sapagkat ang pagmamahal ay naipapakita sa ating pagsasalita lamang, kundi ito ay nadarama sa ating pagpapakita nito sa gawa, upang mas lalong maging konkreto ang pagmamahal natin sa kanila. Katulad ng ating pananampalataya, ito ay dapat na hindi lang sa ating paniniwala nakikita, kundi ito ay nakikita sa ating buhay, at nadarama ng mga taong nakakakita sa atin. Kagaya ng sinabi sa atin ni Apostol Santiago sa kanyang sulat na ang pananampalatayang walang kalakip na gawa, ay patay na pananampalataya ang tinataglay, (Santiago 2:17). Sapagkat ang pagkakaroon ng ganap na pananampalataya, ay nagbubunsod sa atin na maglingkod, magmahal at magpatawad sa kapwa, dahil sa ating pananalig sa kanyang kabutihan at pagmamahal na ipinadadama niya sa atin.

Katulad ng ipinamalas ng ating Panginoon sa Mabuting Balita sa araw na ito ang pagsumpa ni Jesus sa puno ng igos. Dahil sa wala siyang nakitang bunga, ay isinumpa niya rito na hindi na ito makapamumunga pa at kakain ng kanyang bunga. Matapos nito, ay nagtungo siya sa templo. nang nakarating siya roon, ay nakita niya ang mga namamalit ng pera at nangangalakal sa loob nito. Agad na ipinagtabuyan niya sila, hindi dahil sa bawal magtinda, kundi dahil sa kanilang mga maling patakaran at pamamalakad sa kanilang pagnenegosyo, ay nawawalan na ang kasagraduhan nito. Nagawa niya ito dahil sa kanyang malalim at maalab  na pananampalataya sa Diyos. Kung kaya nang siya'y hinarap ng mga Pariseo, ay hindi sila nakaimik at naghanap ng ibang paraan upang mapatay siya, dahil sa hinangaan siya ng mga tao sa kaniyang mga turo. matapos nito, ay muling lumabas sila sa lunsod. nakita nila ang puno ng igos na natuyo ito. Napansin ito ni Pedro at sinabi sa ating Panginoon. Nais ipapansin ng ating Panginoon na makakaya ng isang may ganap na pananampalataya ang lahat ng bagay. Dahil sa kanyang malalim na paniniwala at pag-asa na makakamit niya ito sa tulong ng Diyos. Magiging ganap lamang ang pananampalataya kung ito ay nakikita sa gawa, ang pagsasabuhay ng ating tinanggap na pananampalataya at paniniwala, hindi lamang sa pagkilala natin sa Diyos, maging sa utos na kanyang ibinigay sa atin, na inaasahan niyang isasabuhay natin. Kagaya ng ipinakita ng ating Panginoon, na siyang pagkakakilanlan ng ating tunay na pagkilala at malalim na pakikipag-ugnayan sa kanya.

Nawa'y makita sa bawat isa sa atin ang ganap na pananampalataya na hindi lang nakikita sa salita, kundi maging sa ating pang-araw-araw na buhay. Sapagkat ang ganap na pananampalataya ang siyang mapaghuhugutan ng lakas natin upang maharap at makayanan ang bawat hamong darating at haharapin natin sa ating pang-araw-araw na buhay.

Magsumikap Kamtin Ang Panginoong Butihin! (Huwebes sa Ika-8 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

Dumating sina Jesus sa Jerico. Nang papaalis na siya sa Jerico kasama ang kanyang mga alagad at marami pang iba, may nadaanan silang isang bulag na nakaupo sa tabi ng daan at namamalimos. Siya'y si Bartimeo na anak ni Timeo. Nang marinig ng bulag na ang nagdaraan ay si Jesus na taga-Nazaret, sumigaw siya nang sumigaw, "Jesus, Anak ni David, mahabag po kayo sa akin! Pinagsabihan siya ng mga taong naroroon upang tumahimik, ngunit lalo pa siyang nagsisigaw, "Anak ni David, mahabag po kayo sa akin! Tumigil si Jesus at kanyang sinabi, "Dalhin ninyo siya rito." At tinawag nga nila ang bulag. "Lakasan mo ang iyong loob. Tumayo ka. Ipinapatawag ka ni Jesus," sabi nila Inihagis niya ang kanyang balabal, paluksong tumayo at lumapit kay Jesus. "Ano ang gusto mong gawin ko para sa iyo?" tanong sa kanya ni Jesus. Sumagot ang bulag, "Guro, gusto ko pong makakitang muli." Sinabi ni Jesus, "Kung gayon, magaling ka na dahil sa iyong pananampalataya." Noon di'y nakakita siyang muli, at sumunod kay Jesus.- Marcos 10:46-52 (ABMBB)

Kapag mayoon tayong isang pangarap na talagang gusto nating makamit, kahit ano at sino ang humadlang, ay gagawa siya ng paraan, makamit niya ito. Naalala ko tuloy ang ikinuwento ng lolo ko sa akin tungkol sa kanyang tiyuhing pari ntalagang gusto niyang maglingkod sa Diyos at sa simbahan. Ngunit tutol ang kanyang mga magulang dito, dahil ang gusto nila ay magkaroon sila ng apo sa kanya, at wala silang perang pantustos sa kanyang pag-aaral, dahil mahirap lang sila, walang kakilalang pwedeng sumuporta sa kanya, at walang makakatulong ang tatay niya sa pagsasaka. Ngunit, ito ay labag sa kanyang kalooban. Kung kaya, upang matupad niya ito, ay tumakas siya sa kanilang bahay, at nagtungo sa obispo upang makiusap na kung pwede siyang pumasok sa seminaryo upang magpari. Bagaman bata pa noon ang tiyuhin ng lolo ko, at dahil sa determinasyon at lakas ng loob na ipinakita niya sa obispo, ay sa wakas, natuloy din ang kanyang balak na pumasok sa seminaryo. At dahil sa walang pera ang pamilya niya, ang obispo ang sumagot ng kanyang gastusin. Walang ginastos na isang sentimo ang tiyuhin ng lolo ko, hanggang sa siya ay maging ganap na pari. Bilang pagtanaw niya ng utang na loob sa obispo, ay naging mabuting pari siya at matapat na alagad ng simbahan at mabuting huwaran sa kanyang parokya at kapwa pari hanggang sa kanyang kamatayan. 

Matutunghayan natin sa ating Ebanghelyo sa araw na ito ang bulag na si Bartimeo, anak ni Timeo. Dahil sa  paniniwala noon na ang may kapansanan noon o maysakit ay isang kasalanan na minana ng kanilang mga mga magulang, at sila ang nagbabayad. Dahil dito, ay itinatakwil sila ng ating lipunan. Nang mabalitaan niyang dadaaan ang ating Panginoon, ay sumigaw siya at nagmakaawa na kahabagan siya. Dahil sa siya ay bulag, ay pinagsabihan siya ng mga tao na tumahimik, ngunit, dahil sa kanyang pananalig at pagsusumikap na makalapit sa ating Panginoon, ay lalo pa siyang sumigaw, at hindi niya pinansin ang mga taong pumipigil sa kanya. Nang marinig siya at lapitan ni Jesus, ay tinanong siya kung ano ang nais niya. Itinugon nito na nais niyang makakita. Dahil sa kanyang pananalig, ay gumaling siya at nakakakita. Ipinapakita niya sa atin na sa pamamagitan ng ating matibay na pananalig sa kanya, at pagsususmikap na lumapit sa kanya, kahit hadlangan pa tayo ng kung sinuman, ay hindi niya tayo tatanggihan, bagkus, ay kahahabagan at ipagkakaloob niya sa atin ang ating hinihingi, dahil naniniawala tayong ibibigay niya ang mga bagay na makakabuti sa atin.

Nawa'y tularan natin si Bartimeo na nagpamalas ng kanyang matibay at masikap na makamit ang kabutihan ng

Diyos sa kanyang buhay. Sapagkat, sa pagpapakita ng ating matibay na pananalig sa kanyang magagawa, ay ipinapakita natin sa kanya na kaya niyang ibigay ang anumang inaasahan nating pangangailangan, dahil sa kanyang matindi at walang maliw na pagmamahal niya sa atin.

              

Pantay-pantay Sa Paningin ng Diyos! (Miyerkules, sa Ika-8 Linggo Sa Karaniwang Panahon, Taon I)

Lumapit kay Jesus ang mga anak ni Zebedeo na sina Santiago at Juan. Sinabi nila, "Guro, may hihilingin po sana kami sa inyo." "Ano ang maipaglilingkod ko sa inyo?" tanong ni Jesus. Sumagot sila, "Sana po ay makaupo kaming katabi ninyo sa inyong kaharian, isa sa kanan at isa sa kaliwa." Ngunit sabi ni Jesus sa kanila, "Hindi ninyo nalalaman ang inyong hinihingi. Maiinuman ba ninyo ang kopa na aking iinuman? Makakaya ba ninyo ang bautismong ibabautismo sa akin?" "Opo," tugon nila. Sinabi ni Jesus, "Ang kopang aking iinuman ay iinuman nga ninyo, at babautismuhan nga kayo sa bautismong tatanggapin ko. Ngunit hindi ako ang magpapasya kung sino ang mauupo sa aking kanan at sa aking kaliwa. Ang mga karangalang iyan ay para sa mga pinaglaanan." Nang malaman ito ng sampung alagad, nagalit sila sa magkapatid. Kaya't pinalapit sila ni Jesus at sinabi, "Alam ninyo na ang mga itinuturing na pinuno ng mga Hentil ang siyang namumuno sa kanila, at ang mga dinadakila ang siyang nasusunod. Ngunit hindi ganyan ang dapat umiral sa inyo. Sa halip, ang sinuman sa inyo na nais maging dakila ay dapat maging lingkod ninyo, at ang sinumang nais maging pinuno ay dapat maging alipin ng lahat. Sapagkat ang Anak ng Tao ay naparito hindi upang paglingkuran kundi upang maglingkod at upang mag-alay ng kanyang buhay para sa ikatutubos ng marami."- Marcos 10:32:45 (ABMBB)

Kapag may gusto tayong hinging pabor sa isang tao, ay kukuha tayo ng padrino o tulay, upang mas lalo pa nating makuha ang pabor na ninanais nating makamit. Ito ay laganap at katangian ng lahat ng mga tao. Lalo na sa ating bansa. Ito'y kilala sa tawag na "Padrino System", na kung saan, ay lalapit tayo sa malakas ang kaugnayan sa maykapangyarihan upang makamit natin ang pabor na ating hinihingi. Kadalasan, ay nangyayari ito sa ating gobyerno, simbahan, at maging sa ating pang-araw-araw na buhay. Nakakalungkot nga lang, na ginagamit nila ang kanilang koneksyon sa maykapangyarihan, upang masolo nila ang pribilehiyong kanilang hinihigi at maaring makasama sa kanila. Kadalasan, dahil sa kasakiman, at pansariling kapakinabangan lang ang kanilang iniisip. Upang mas lalo pa nilang makamit ang kanilang kailangan, ay susuhulan pa nila o bibigyan ng kung anong regalo upang makuha ito. Kung kaya, dahil sa ganitong maling pamamaraan, ay tila mailap na ang pagkakaroon ng pagkakapantay-pantay ng lahat, kung kaya, marami na ang nawawalan ng gana sa mga taong nanunungkulan at inilalagay na lang ang batas sa kamay, dahil sa iilan lang ang nakikinabang sa batas na ito.

Matutunghayan natin sa Ebanghelyo sa araw na ito ang ina ni Santiago at Juan ay lumapit kay Jesus at hiniling na kapag naghari na siya, ay ang kanyang mga anak ay mauupo sa kanan at kaliwa. Hinamon ni Jesus ang magakapatid kung kaya nilang batahin ang paghihirap niya. Bagaman nasabi nila na kaya, ay sinagot sila ni jesus na tangi lang ang Diyos ang magpapasya kung sino ang mauupo sa kanyang kanan o kaliwa. Nang malaman ito ng mga alagad, ay nagalit sila sa dalawa. Ngunit, pinagsabihan sila ni Jesus na kung sinuman ang nagnanais na maging dakila, ay kinakailangang maglingkod siya. Kung paanong naparito si Jesus upang maglingkod, at hindi paglingkuran, ay nararapat lamang na maging katulad sila ng ating Panginoon. Ipinapakita niya sa atin, na hindi siya nagtatangi at walang higit sa kanilang lahat, lahat sila ay pantay-pantay sa kanyang paningin. At upang makuha nila ang pabor sa kanila ng Panginoon, ay nararapat lang na tularan siya, na hindi nagmataas o nagtampok sa kanyang sarili, sapagkat ang Diyos Ama lamang ang dakila sa lahat, at tayo ay kanyang mga anak niya, at magkakapatid sa kanyang paningin.

Nawa'y tularan natin ang Ating Panginoon na hindi nagtatangi sa iba, at nagpamalas ng pagkakapantay-pantay ng lahat, kagaya ng kanyang ipinakita sa atin ngayong araw na ito. Sapagkat tayong lahat ay narito, upang ipakilala ang Diyos na siyang dakila, at magpamalas ng pagkakapantay-pantay bilang magkakapatid at minamahal na ank ng Diyos.